Muchomor brązowooliwkowy (Amanita submembranacea)

Nazywana/y także: mglejarka brązowooliwkowa, gryzetka brązowooliwkowa

Tagi

Grzyby niejadalne

Spis treści

Wstęp
Sezon
Występowanie
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Muchomor brązowooliwkowy to rzadki w Europie, w tym w Polsce, niejadalny lub lekko grzyb trujący z podrodzaju (sekcji) mglejarek (gryzetek, podsadek) Vaginatae.

Sezon

Muchomor brązowooliwkowy owocnikuje późnym latem oraz jesienią, od lipca lub sierpnia do października.

Występowanie

Rozmieszczenie muchomora brązowooliwkowego w skali świata pozostaje słabo zbadane. Podawano go z Europy, Azji Mniejszej i Alaski jako gatunek rzadki. Brak dokładniejszych danych odnośnie jego występowania na Dalekim Wschodzie, w Iranie, Turcji i obu Amerykach.

Z ziem polskich grzyb ten znany jest głównie z Babiej Góry, łódzkiego i lubelskiego. Zasiedla bory szpilkowe na kwaśnych, wilgotnawych glebach. Mikoryzę tworzy głównie z iglakami, głównie świerkiem, jodłą, sosną i modrzewiem. Rzadziej wchodzi w symbiozę z brzozami: omszoną oraz brodawkowatą, olchami lub czeremchą.

Wygląd

Owocniki muchomora brązowooliwkowego o 5-12 cm wysokości, 1,5b m grubości trzonu oraz o 4-8 cm średnicy kapelusza.

Blaszki szerokie, wolne, u młodych owocników białe, u starszych kremowe.

Kapelusz m. brązowooliwkowego zazwyczaj jest gładki, barwy oliwkowoszaro-brązowej, rzadziej czerwonobrązowej bądź żółtobrązowej, z pozostałościami osłony na środku. Kształt kapelusza podobnie jak u reszty mglejarek wyraźnie zmienia się z czasem, przechodząc od eliptycznego lub dzwonkowatego do niemal płaskiego z tępym garbkiem. Brzegi kapelusza młodych owocników są zaostrzone i pręgowane, u starszych żłobkowane. Mleczka nie ma.

Trzon muchomora brązowooliwkowego zwykle jest centralny, cylindryczny, rozszerzający się ku dołowi, już u młodych egzemplarzy jest kruchy a pusty wewnątrz. Kolorami nóżka nie odbiega od kapelusza – takoż jest w wielorakich odcieniach oliwkowego brązu przechodzącego niekiedy w szarość lub czerwony brąz. Podstawę nóżki obrasta błoniasta pochwa, początkowo biała, później szarawa. Brak pierścienia.

Miąższ muchomora brązowooliwkowego charakteryzuje się białym, potem jasno siwym kolorem, przyjemnym, jakby orzechowym smakiem oraz brakiem aromatu. Jest znacznie bardziej kruchy niż u pokrewnych mglejarek.

Wysyp zarodników biały. Spory nieamyloidalne, kuliste, szkliste, gładkie, o rozmiarach: 10,0 na 14,0 (wyjątkowo 15) µm.

Właściwości

Właściwości muchomora brązowooliwkowego nie były szczegółowo badane. W starszych publikacjach ostrzega się przed zbieraniem tego muchomora brązowooliwkowego jako trującej a przynajmniej niesmacznej. Wg dzisiejszych źródeł niemieckich można go spożywać mimo miernych walorów smakowych.

Zastosowanie

Obecnie muchomor brązowooliwkowy nie posiada zastosowań.

Okres występowania

III

VII

VIII

XII

Galeria zdjęć

Muchomor brązowooliwkowy- młody owocnik. Fot. shutterstock

Muchomor brązowooliwkowy. Źródło: Wikimedia

Bibliografia

Antonin V., Deckerova H., Jongepier J. 2010.; "Red-listed macromycetes collected in the Bilé Karpaty (White Carpathian Mts.) Protected Landscape Area (Czech Republic). Acta Musei Moraviae"; Scientiae biologicae 95(1): 163-200.;
Demirel K., Uzun Y., Keleş A., Akçay M., Acar İ. 2017.; "Macrofungi of Karagöl - Sahara National Park (Şavşat-Artvin/Turkey)."; Biological Diversity and Conservation 10(2): 32-40.;
Gerhardt E. 2006.; "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Ponad 1000 opisanych gatunków."; Wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa.;
Gumińska B., Wojewoda W. 1988.; "Grzyby i ich oznaczanie."; PWRiL, Warszawa.;
Laux H. 2001.; "Der große Pilzführer."; Kosmos, Halberstadt.;
Lohmeyer T., Kũnkele U. 2006.; "Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie."; Wyd. Parragon, Warszawa.;
Oross K., Benedek L., Pál-Fám F. 2017.; "Macrofungi from Apuseni Mountains, Transylvania, Romania."; Acta Biologica Plantarum Agriensis 5(1): 38-38.;
Škubla P. 2007.; "Wielki atlas grzybów."; Dom wydawniczy Elipsa, Poznań.;
Tulloss R 1989.; "Amanita ristichii: a new species from New England with basidia dominantly 2-spored."; Mycotaxon 35(2): 363-369.;
Tulloss R. 2003.; "Provisional key to Amanita stirps Crocea, Amanita stirps Fulva, and Amanita stirps Romagnesia."; Mycotaxon 75, 14: 329–332.;
Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;