Nornik bury to niewielki gryzoń. Głowę ma dużą i tępo zakończony pysk. Oczy małe. Uszy są niewielkie i zaokrąglone. Na pysku znajdują się włosy czuciowe. Ciało jest krępe, walcowate i krótkie. Występuje u niego zmienność w ubarwieniu ciała. Grzbiet jest szarobrązowy. Spód jest jaśniejszy, srebrzystobiały. Ogon jest krótki, słabo owłosiony. Strona grzbietowa ogona jest ciemniejsza od strony brzusznej. Kończyny są krótkie. Tylne łapy szerokie i ciemne. Gatunkiem podobnym jest nornik zwyczajny (Microtus arvalis).

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Nornik bury  występuje w lasach niemal całej Europy (od północnych krańców Skandynawii po północną Hiszpanię, północne Włochy, Rumunię i północno-zachodnią Ukrainę) oraz Azji zachodniej i środkowej po Wyżynę Środkowo-syberyjską.

Tryb życia

Nornik bury zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska: różne typy lasów, skraje lasów, śródleśne polany, łąki, zadrzewienia śródpolne, wrzosowiska, a nawet siedliska antropogeniczne: ogrody, parki, obszary rolnicze, pastwiska (użytkowane ekstensywnie). Częściej obserwowany jest na stanowiskach wilgotnych. Zwierze aktywne zarówno za dnia jak i w nocy, ze szczytem aktywności przypadającym o zmierzchu. Gnieździ się w wykopanych przez siebie norach 10-15 cm pod ziemią. Nory składają się z komory gniazdowej i spiżarni. Przebywa także w gniazdach na powierzchni ziemi, w ukryciu roślinności. Prowadzi skryty tryb życia. Żyje pojedynczo, w grupach rodzinnych lub w koloniach. Jest aktywny przez cały rok, nie zapada w sen zimowy. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Naturalnymi wrogami dla niego są gady (węże), ptaki (sowy oraz pustułki) oraz ssaki drapieżne (lisy, gronostaje i łasice).

Odżywianie

Nornik bury jest w głównej mierze roślinożerny. Żywi się zielonymi częściami roślin, głównie trawami, bulwami, korzonkami, nasionami, pączkami oraz korą. Swoją dietę uzupełnia pokarmem zwierzęcym – bezkręgowcami (w przewadze owadami i ich larwami).

Rozmnażanie i rozwój

Nornik bury  do rozrodu przystępuje przez cały rok, ze szczytem między kwietniem a wrześniem. W ciągu roku może mieć kilka (od 2 do 7) miotów. Ciąża trwa 18-21 dni. Samica rodzi od 4 do 6 młodych. Młode rodzą się ślepe, nagie i są zależne od samicy. Oczy otwierają op 2 tygodniach, do tego czasu samica karmi je mlekiem. Dojrzałość płciową osiąga po 3-4 tygodniach życia, samce dojrzewają później niż samice. Żyje krótko, do 18 miesięcy.