Pirania Natterera (Pygocentrus nattereri)

Pirania Natterera występuje w Ameryce Południowej. Jej populacje znajdują się w zlewiskach większości rzek na wschód od Andów. Zamieszkuje Argentynę, Boliwię, Brazylię, Ekwador, Gujanę, Paragwaj, Peru, Urugwaj i Wenezuelę.

Pirania Natterera do rodziny piraniowate (Serrasalmidae). Głowa jest duża. Ciało jest wysokie i silnie bocznie spłaszczone. Barwa ciała różnorodna. Typowe ubarwienie grzbietu srebrne. Brzuch jest rdzawo pomarańczowy. Pysk jest tępo ścięty. Wargi są stosunkowo grube. Szczęki są masywne, wyposażone w ostre, trójkątne zęby. Posiada płetwę tłuszczową. Płetwa odbytowa jest długa, zaczyna się na wysokości końca płetwy grzbietowej. Płetwy piersiowe oraz odbytowe barwy czerwonawej do pomarańczowej. Płetwy grzbietowa oraz tłuszczowa czarne. Dymorfizm płciowy nie jest widoczny, jednakże samice są nieco większe od samców.

Pirania Natterera zamieszkuje głównie górskie rzeki i potoki. Znacznie rzadziej spotykana jest w rzekach wolno płynących. Sporadycznie występuje w jeziorach i starorzeczach prawdopodobnie przeniesiona wraz z wodami powodziowymi. Tworzy ławice liczące do 30 osobników (są to zwykle młode osobniki). Może być niebezpieczna dla ludzi, brak jednak potwierdzonych ataków. Jest rybą hodowaną w akwariach oraz poławianą w celach konsumpcyjnych. Pirania Natterera jest wszystkożerna. W jej diecie znaleźć można kręgowce (chore lub słabe ryby), bezkręgowce (skorupiaki, mięczaki, owady i ich larwy), żywi się również padliną oraz pokarmem roślinnym. Dorosłe żerują o świcie i zmierzchu, natomiast młode w ciągu dnia. Rzadko pożywia się na zdrowych zwierzętach. W okresie rozrodczym wykazuje terytorializm. Samica składa do kilku tysięcy ziaren ikry do dołu w pobliży roślinności. Średnica jaj wynosi 1,5 mm. Występuje opieka nad potomstwem. Samiec strzeże ikry, a później także narybku. Wylęg następuje po upływie 9 do 10 dni. Osiąga dojrzałość płciową w pierwszym roku życia, przy długości ciała 15-18 cm. Może dożyć do 20 lat, choć zwykle żyje krócej.