Borsuk - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ssaki Drapieżne Łasicowate Meles Borsuk
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Borsuk (Meles meles)

Nazywana/y także: borsuk europejski, jaźwiec
Borsuk, Meles meles, European Badger
Spis treści

 

Wygląd

Borsuk jest największym przedstawicielem rodziny łasicowatych w Polsce. Długość jego ciała sięga 90 cm, ogona 20 cm, waga latem wynosi 7-13 kg, jesienią do 16 kg. Samce są większe i cięższe od samic. Głowa borsuka jest masywna, przechodzi w szyję bez zwężenia, tułów krępy, oczy małe, uszy krótkie zaokrąglone. Krótkie i silne kończyny zaopatrzone są w długie pazury służące do kopania nor. Grzbiet ma zabarwienie srebrnoszare, spód ciała i nogi – czarne. Pysk i czoło są białe, podobnie jak brzegi uszu. Po bokach głowy, od pyska przez oczy, aż za uszy biegną czarne pasy. Zdarzają się osobniki o zabarwieniu rudo – białym.
 

Występowanie

Areał występowania borsuka obejmuje Eurazję od Wielkiej Brytanii po Chiny, Koreę i Japonię. Zasięg nie obejmuje północnej Skandynawii. W Polsce występuje w całym kraju. Lokalnie jest pospolity. Najczęściej zamieszkuje lasy i mniejsze zadrzewienia, chętnie otoczone terenami rolniczymi.
 

Tryb życia

Borsuk jest aktywny głównie o zmierzchu i nocą, dzień spędza w samodzielnie wykopanych norach. Nory mogą się składać z jednej lub wielu komór, do których prowadzi kilka korytarzy. Są  utrzymywane w dużej czystości. Większość osobników żyje w grupach rodzinnych. Każda grupa (licząca od kilku do kilkunastu osobników) posiada własne terytorium znakowane zapachowo. Borsuk jest zwierzęciem towarzyskim, skłonnym do zabawy ze swoimi towarzyszami i z młodymi. Wydaje dużo różnorodnych dźwięków – pomrukuje, chrząka, fuka, warczy, jazgocze. Porusza się powolnym, ciężkim chodem. Nie jest bojaźliwy i w przypadku ataku drapieżnika potrafi się skutecznie bronić. Zimą zapada w sen, który jest przerywany i trwa do marca.

Odżywianie

Borsuk żywi się urozmaiconym pokarmem, zarówno zwierzęcym, jak i roślinnym. Dominującym składnikiem jego pożywienia są dżdżownice. Zjada także różne owady i ich larwy, ślimaki, ptaki i ich jaja, żaby, gryzonie, jaszczurki, jagody i inne owoce, kłącze i bulwy roślin, zboża, grzyby i orzechy.
 

Rozmnażanie i rozwój

Okres godowy borsuka ciągnie się od maja do sierpnia. Występuje zjawisko ciąży przedłużonej, która trwa na ogół 7, ale zdarza się, że i 15 miesięcy. Samica rodzi raz w roku, lub raz na 2 lata, najczęściej w marcu lub kwietniu. W miocie jest od 2 do 6 młodych, które otwierają oczy po 5 tygodniach. Laktacja trwa 12 -16 tygodni, ale młode zaczynają pobierać pokarm stały w wieku ok. 10 tygodni. Samodzielne stają się po pół roku, przy rodzicach pozostają do zimy lub wiosny. Dojrzałość płciową uzyskują w drugim roku życia, pełne rozmiary po 2 latach. Długość życia borsuka wynosi ok. 16 lat.

4.6/5 - (20 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
1 Komentarz
Inline Feedbacks
View all comments

fajnie to opisałaś

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!