Marabut jawajski (Leptopilos javanicus)

Biologia
Marabut jawajski jest jednym z dwóch gatunków marabutów występujących w Azji – drugi gatunek to marabut indyjski (Leptopilos dubius). Pomimo swojego dużego zasięgu geograficznego, liczebność marabuta jawajskiego gwałtownie spada, a liczba istniejących kolonii lęgowych szybko się zmniejsza. Jedna z najważniejszych kolonii lęgowych, zlokalizowana nad jeziorem Tonle Sap w Kambodży, jest obiektem wieloletnich zabiegów ochronnych, i tam liczba ptaków rośnie. W pozostałych miejscach areału sytuacja gatunku jest znacznie gorsza. Gatunek na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN ma status VU (narażony na wyginięcie). Populacja światowa liczy sobie pomiędzy 5 a 10 tysięcy dorosłych ptaków.
Wygląd
Marabut jawajski to duży bocian o nagiej głowie i szyi, podobnie jak dwa pozostałe gatunki marabutów. Wzrost 110-120 centymetrów, waga do 5 kilogramów. Upierzenie wierzchu ciała ciemnoszare, dół biały. Głowa naga, wierzch głowy blady, boki głowy ciemnoczerwone. Naga szyja żółtawe lub żółta. Od podobnego marabuta indyjskiego różni się nieco mniejszymi rozmiarami i brakiem zwisającego worka skórnego na szyi, a także prostą górną linią dzioba (u marabuta indyjskiego górna linia dzioba jest nieco zakrzywiona w dół).
Występowanie
Pierwotnie marabut jawajski występował na bardzo dużym, zwartym obszarze południowej i południowo-wschodniej Azji, od zachodnich Indii po Chiny i Jawę. Obecnie zasięg jest zmniejszony i pofragmentowany i obejmuje część południowo-zachodnich Indii, Sri Lankę, fragmenty Nepalu, wschodnich Indii i Bangladeszu, a także Kambodżę, Jawę, Sumatrę i części Borneo. Kluczowe dla zachowania gatunku, większe populacje rozrodcze znajdują się w Kambodży (kolonie nad jeziorem Tonle Sap), w Indiach i w Indonezji.
Biotop
Marabut jawajski jest ptakiem terenów podmokłych. Występuje zarówno w głębi lądu nad jeziorami, brzegami rzek, na mokradłach i bagnach, jak i nad brzegiem morza na równinach pływowych i w lasach mangrowych. W głębi lądu morze korzystać nawet z niewielkich, śródleśnych jezior i bagienek. Kolonie lęgowe znajdują się na wysokich drzewach w sąsiedztwie terenów podmokłych. W przeszłości kolonie znajdowano również na nadmorskich klifach.
Lęgi
Poza okresem lęgów marabuty jawajskie rozpraszają się po dużym terytorium i przebywają samotnie. Okres lęgowy rozpoczyna się w różnym czasie w zależności od miejsca występowania. Kolonie lęgowe znajdują się na drzewach, w jednej kolonii rzadko znajduje się więcej niż 20 gniazd. Gniazda są duże, przypominające gniazda bocianów; ptaki składają w nich od dwóch do czterech jaj. Inkubacja jaj trwa około miesiąca.
Pokarm
Marabuty jawajskie żywią się pokarmem zwierzęcym znajdowanym na terenach podmokłych. Często zjadają ryby, na obszarach nadmorskich ważną częścią diety są poskoczki (Periophtalmus) – niewielkie ryby prowadzące częściowo lądowy tryb życia. Poza tym marabuty jawajskie polują na wszystkie dostępne drobne zwierzęta: żaby, jaszczurki, skorupiaki, duże owady, gryzonie. Nie gardzą padliną – ich naga głowa, podobnie jak u innych gatunków marabutów, ułatwia utrzymanie higieny po żerowaniu na martwych, dużych zwierzętach.