Ślepiec bałkański (Spalax graecus)
Ślepiec bałkański należy do rodziny ślepcowate (Spalacidae). Jego ciało jest przystosowane do życia pod ziemią, jest krępe i ma cylindryczny kształt. Głowa jest stosunkowo duża i szeroka. Oczy są małe, ukryte pod skórą. Siekacze są wydłużone. Małżowiny uszne oraz ogon są zredukowane. Kończyny są krótkie. Sierść jest miękka, średniej długości. Wierzchnia strona ciała jest płowa. Spód jest szarawy. Gatunkiem podobnym do ślepca bałkańskiego jest ślepiec stepowy. Oba gatunki zostały rozróżnione na podstawie różnic w budowie czaszki.
Ślepiec bałkański jest endemitem północno-wschodnich Bałkanów. Jego rozproszone i izolowane populacje zamieszkują Rumunię, Mołdawię i Ukrainę. Populacje ukraińskie prawdopodobnie wyginęły.
Ślepiec bałkański zamieszkuje otwarte obszary suchych stepów, pastwiska, ogrody i obszary rolnicze. Preferuje północną ekspozycję stoków. Ślepiec bałkański prowadzi podziemny tryb życia, większość życia spędzając w podziemnych norach. Zimą tworzy skupione kolonie, latem osobniki rozpraszają się na większym obszarze. Za pomocą głowy i siekaczy buduje rozległe tunele składające się z komór gniazdowych, spiżarni i latryn. Ślepiec bałkański na liście IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT). Do głównych zagrożeń można zaliczyć intensyfikacje rolnictwa.
Ślepiec bałkański jest roślinożerny. W jego diecie znaleźć można podziemne części roślin (korzenie, bulwy, cebule, itd.).
Ślepiec bałkański do rozrodu przystępuje raz w roku. Większość samic w ciągu całego swojego życia ma tylko jeden miot. Ciąża trwa około jednego miesiąca. Młode po kilku tygodniach się usamodzielniają. Ślepiec bałkański osiąga dojrzałość płciową w drugim roku życia.
