Boczniak ostrygowaty jest smacznym grzybem jadalnym. Jest jednym z nielicznych grzybów, których owocniki można zbierać późną jesienią i zimą. Jest grzybem rosnącym głównie na martwym drewnie, ale ma również właściwości pasożytnicze. W Polsce występuje bardzo często.

1. Sezon
2. Występowanie
3. Wygląd
4. Właściwości
5. Zastosowanie
6. Systematyka
7. Galeria zdjęć

Sezon

Boczniak ostrygowaty pojawia się późną jesienią – pierwsze osobniki wyrastają najczęściej pod koniec października lub na początku listopada i potrafią przetrwać łagodną zimę. Ostatnie okazy tego grzyba można zbierać jeszcze pod koniec stycznia i na początku lutego.

Występowanie

Boczniak ostrogowaty jest grzybem nadrzewnym rosnącym głównie na martwym drewnie lub na osłabionych, uszkodzonych i starych drzewach liściastych. Najczęściej można go znaleźć na ściętych pniach lub powalonych drzewach przy drogach i w lasach liściastych. Występuje zazwyczaj na grabach, bukach, wierzbach, topolach, brzozach i orzechu włoskim. Czasami można go spotkać na świerkach lub jodłach, ale jest to bardzo rzadki widok. Najczęściej pojawia się w dużych grupach, składających się z różnej wielkości okazów. Boczniak ostrogowaty występuje na całej kuli ziemskiej z wyjątkiem Antarktydy.

Wygląd

Owocnik boczniaka ostrygowatego może osiągać średnicę od 5 do 25 cm. U młodych osobników ma kształt łukowaty, z długo podwiniętym, ostrym brzegiem. U starszych okazów staje się muszlowaty i wydłużony, trochę przypominający ostrygę. Jest miękki i sprężysty. Może przybierać różne odcienie koloru brązowego, szarego, niebieskiego, a nawet fioletowego. U starszych grzybów owocniki bledną i stają się jasnobrązowe. Powierzchnia owocnika jest sucha, gładka i matowa, niepokryta skórą. Owocniki przyrastają do drzewa bokiem.

Blaszki boczniaka ostrygowatego są szerokie i gęsto ułożone, o różnej długości. Zbiegają się głęboko na trzonie. U młodych okazów mają kolor biały lub szary, u starszych egzemplarzy ciemnieją i stają się brązowe lub fioletowe.

Trzon boczniaka ostrygowatego osiąga wysokość od 1 do 4 cm. Czasem zdarzają się okazy ze szczątkowym, ledwo dostrzegalnym trzonem. W całości jest nagi, tylko przy podstawie pokrywają go strzępki grzybni. Zazwyczaj ma białą lub szarą barwę.

Miąższ boczniaka ostrygowatego u młodych okazów jest miękki i masywny, zwłaszcza w kapeluszu. U starszych staje się sprężysty i nieco łykowaty, a w trzonie korkowy i zdrewniały. Ma biały kolor. Charakteryzuje go przyjemny, grzybowy, kwaskowaty smak i łagodny, delikatny, grzybowy zapach.

Boczniak ostrygowaty podobny jest nieco do boczniaka bladożółtego, który jednak ma nieco jaśniejszy kapelusz, pokryty kosmkami.

Innym podobnym grzybem jest boczniak łyżkowaty. Ten gatunek można odróżnić od boczniaka ostrygowatego po jasnym kapeluszu i anyżkowym zapachu. Ponadto boczniak łyżkowaty rośnie od lata do jesieni.

Kolejnym podobnym grzybem jest łycznik późny. Ten gatunek jest mniejszy od boczniaka ostrogowatego i zazwyczaj ma zielony odcień.

Boczniak ostrogowaty może także zostać pomylony z boczniakiem rowkowanotrzonowym, który można odróżnić po kapeluszu w kształcie trąbki i rowkowanym trzonie.

Właściwości

Boczniak ostrogowaty jest bardzo smacznym grzybem jadalnym. Jest źródłem łatwo przyswajalnego białka oraz kwasu foliowego, aminokwasów i soli mineralnych. Znajdują się w nim także witaminy z grupy B. Ma również właściwości obniżające poziom cholesterolu we krwi.

Zastosowanie

Do spożycia nadają się tylko młode owocniki boczniaka ostrogowatego, gdyż stare są łykowate i niesmaczne. Najlepiej jeść go w postaci gotowanej lub smażonej w panierce z jajek i bułki tartej. Świetnie nadaje się także do marynowania i duszenia – dobrze smakuje duszony w śmietanie.