Strefy zbiorników wodnych - umowne strefy wyróżniane w obrębie oceanów, mórz i jezior, które cechują się specyficznymi warunkami środowiskowymi i typową dla nich fauną i florą. Przybrzeżna część nosi nazwę litoralu; w morzach wyznaczają ją linie przypływu i odpływu, a w jeziorach sięga ona od brzegu do granicy występowania roślin naczyniowych. Poniżej linii odpływu w morzach i poniżej granicy występowania roślin naczyniowych w jeziorach położona jest strefa sublitoralu. Dalej za nią znajduje się strefa otwartej wody, zwana pelagialem. W pelagialu wyróżnia się dwie warstwy, określone ilością docierającego światła. W morzach dociera ona na głębokość 100 m, a w jeziorach - 8 m. W górnej warstwie pelagialu, zwanej strefą eufotyczną, ilość docierającego światła jest dostateczna dla fotosyntezy. W dolnej warstwie, zwanej dla jezior - strefą afotyczną, a dla mórz - strefą batialną, brak jest