Skunks zwyczajny (Mephitis mephitis)
Wygląd
Skunks zwyczajny to zwierzę łatwo rozpoznawalne. Posiada charakterystyczne, kontrastowe ubarwienie. Barwa ciała jest w przewadze czarne (może być też brązowawe), poza białym paskiem rozpoczynającym się na głowie, karku i rozgałęziającym się na grzbiecie. Tęczówki ciemne. Uszy krótkie. Ciało jest krepe. Nogi krótkie i masywne. Stopy zakończone są długimi pazurami. Ogon czarno-biały, długi i puszysty. Dymorfizm jest słabo zaznaczony. Samce są nieco większe od samic.
Występowanie
Skunks zwyczajny zamieszkuje Amerykę Północną od północnego Meksyku, przez całe Stany Zjednoczone, po znaczny obszar południowej Kanady.
Tryb życia
Skunksy zwyczajne zamieszkują bardzo różnorodne siedliska: rozległe lasy i niewielkie zagajniki, skraje lasów, zarośla, obszary otwarte, półpustynie. Spotykany był maksymalnie nawet do 4200 m n.p.m., zwykle do 1800 m n.p.m. Obecnie spotykany jest na obszarach rolniczych, nawet w miejscach bardzo intensywnie użytkowanych rolniczo. Zamieszkuje również przedmieścia i tereny gęsto zurbanizowane. Samotnik. Prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza w ukryciu, w norze. Naturalnymi wrogami są dla niego ptaki (sowy) oraz ssaki drapieżne (lisy, rysie). W sytuacji zagrożenia podnosi ogon i drepcze w miejscu, gdy to nie wystarcza, rozpyla drażniącą substancje. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).
Odżywianie
Skunks zwyczajny w głównej mierzę żywi się bezkręgowcami (owadami i ich larwami, skorupiakami, pierścienicami) oraz zwierzętami kręgowymi (rybami, płazami, gadami, ptakami oraz drobnymi ssakami). Swoją dietę uzupełnia pokarmem roślinnym (nasionami, owocami) i padliną.
Rozmnażanie i rozwój
Skunks zwyczajny to gatunek poligeniczny. Opiekę nad potomstwem pełni samica. Do rozrodu przystępuje raz w roku. Rozród odbywa się między lutym a kwietniem. W przypadku straty miotu przystępuje drugi raz do rozrodu w maju. Ciąża trwa 2-3 miesiące. Samica rodzi od 2 do 10 młodych. Młode rodzą się ślepe i nagie, początkowo są zależne od matki. Samica karmi młode mlekiem do dwóch miesięcy. Między 6 a 12 miesiącem młode staja się niezależne. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia. W naturze żyje krótko, do 7 lat.