Oczar - właściwości, działanie i zastosowanie oczaru

Oczar to drzewo ozdobne o wielu magicznych właściwościach. Wyjątkowość oczaru jako pierwsi odkryli rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej, skąd pochodzi większość gatunków z rodziny oczarowatych. Najbardziej znany to Hamamelis virginiana, czyli oczar wirginijski, który pomoże nam wyleczyć trądzik, uszczelnić naczynia krwionośne, a nawet zlikwidować opuchliznę pod oczami.

1. Oczar - pochodzenie i cechy gatunkowe
2. Leszczyna czarownicy, orzech wiedźmy lub orzech czarnoksięski
3. Cudowny oczar wirginijski
4. Oczar w wyrobach kosmetycznych i aptecznych
5. Stosowanie wody oczarowej i ekstraktu z hamamelisu

Oczar - pochodzenie i cechy gatunkowe

Oczar (Hamamelis L.) to niewielkie drzewko lub krzew z rodziny oczarowatych, która obejmuje zaledwie kilka gatunków. Za wyjątkiem oczaru japońskiego i chińskiego (zwanego też omszonym), wszystkie pozostałe pochodzą z Ameryki Północnej. Znany jest poza tym oczar pośredni, będący mieszańcem wspomnianych gatunków azjatyckich.

Wszystkie wymienione gatunki występują w Polsce i w Europie, choć niestety spotyka się je tutaj sporadycznie. Oczary można u nas zobaczyć co najwyżej w parkach i kolekcjach dendrologicznych. Z rzadka sadzone są w przydomowych ogrodach. Ta niewielka popularność oczarów dziwi tym bardziej, że są one wyjątkowo odporne na mrozy i, co ciekawe, zakwitają także jesienią i zimą. Niełatwo znaleźć roślinę, która tak pięknie ubarwi i ukwieci nasz ogród w tym okresie.

Liście oczaru, z ich eliptycznym kształtem i karbowanymi brzegami, przypominają nieco liście leszczyny. Jesienią przebarwiają się na żółto, jak to dzieje się w przypadku oczaru wirginijskiego, lub wpadają w pomarańczowe i czerwone tony, co jest charakterystyczne dla odmian azjatyckich. Kwiecia oczaru nie sposób pomylić z żadnym innym. Składają się na niego żółte, tasiemkowate, wyprostowane lub skręcone słupki o charakterystycznym zapachu. Na czas przymrozków płatki zwijają się, by do stanu pełnej okazałości powrócić przy dodatniej temperaturze.

Leszczyna czarownicy, orzech wiedźmy lub orzech czarnoksięski

Owoc z kolei to zdrewniała torebka o dość tajemniczej charakterystyce. Nie dość, że pojawia się dopiero po roku od kwitnienia, to po dojrzeniu pęka z trzaskiem. Być może właśnie tej cesze oczary zawdzięczają szereg potocznych określeń, nawiązujących często do motywu postaci i praktyk magicznych. Oczar bywa nazywany leszczyną czarownicy, orzechem wiedźmy lub orzechem czarnoksięskim (a poza tym także – z bardziej oczywistych już względów – zimowym kwiatem lub, do czego dojdziemy za chwilę, złotem Indian).

Cudowny oczar wirginijski

Magiczne konotacje posiada w szczególności oczar wirginijski, który to odgrywał niebywale istotną rolę w wierzeniach Indian Północnoamerykańskich. Rdzenni mieszkańcy kontynentu wykorzystywali go bowiem nie tylko do celów leczniczych, ale też do ochrony przed niesprzyjającymi mocami. Różdżki wykonywane z gałązek oczaru służyły szamanom do wykrywania żył wodnych i minerałów (tzw. różdżki radiestezyjne). Oczar wirginijski najczęściej był jednak używany w praktykach uzdrawiających. Leczył owrzodzenia, rany, siniaki i guzy oraz odkażał i działał przeciwkrwotocznie. Dziś zresztą to właśnie Hamemelis virginiana jest tym gatunkiem oczaru, który odnosi ogromny sukces w medycynie naturalnej, a jeszcze większy w kosmetyce. W przemyśle wykorzystuje się korę oraz liście oczaru, z których powstają ekstrakty dodawane następnie do kremów, toników czy maści. Jakie właściwości mają te produkty

Oczar w wyrobach kosmetycznych i aptecznych

Stosowane zewnętrznie medykamenty z dodatkiem oczaru wirginijskiego to przede wszystkim różnego rodzaju maści, okłady, nalewki czy wywary, które mają pomóc wyleczyć zapalenie skóry, hemoroidy, owrzodzenia, rany po użądleniach i ukąszeniach, torbiele, guzy, siniaki, otarcia, oparzenia, krwawiące dziąsła i infekcje. Z kolei picie naparu z kory i liści oczaru pomaga na kaszel, astmę, stany zapalne błon śluzowych, problemy gastryczne, ból gardła, dyzenterię i krwawienia (na przykład krwawienie miesiączkowe).

Zwolennicy kosmetyków naturalnych pokochali zaś hamamelis głównie ze względu na jego właściwości antybakteryjne i ściągające, które pozwalają osiągnąć znakomite rezultaty w pielęgnacji skóry trądzikowej. Wyciąg z oczaru jest bardzo skuteczny w usuwaniu wszelkich zanieczyszczeń z powierzchni skóry. Pomaga uwolnić cerę od nadmiaru sebum, zatkanych porów, wyprysków i innych stanów zapalnych. Przy okazji znakomicie poprawia stan cery naczynkowej, gdyż wspomaga i reguluje mikrokrążenie, leczy popękane naczynka i likwiduje zaczerwieniania. Ekstrakt z oczaru możemy dodać do ulubionego kremu, toniku czy balsamu lub wymieszać z olejkiem rycynowym i zastosować jako odżywkę na włosy, w celu poprawy ich kondycji i zapobieganiu łamliwości.

Działanie oczaru wirginijskiego: łagodzące, przeciwzapalne, przeciwłojotokowe, antybakteryjne, antywirusowe, antyseptyczne, oczyszczające, przeciwtrądzikowe, odkażające, normalizujące. Ekstrakty i hydrolaty z oczaru wirginijskiego wykazują zatem działanie szczególnie pożądane w przypadku skóry trądzikowej, alergicznej, atopowej, przetłuszczającej się i zanieczyszczonej.

Stosowanie wody oczarowej i ekstraktu z hamamelisu

W wyrobach kosmetycznych najczęściej stosuje się ekstrakt z oczaru lub jego hydrolat (wodę oczarową, będącą pozostałością po destylacji liści i kory parą wodną). Hydrolat oczarowy ma o wiele niższą koncentrację i w zależności od potrzeb może, ale nie musi być dodatkowo rozcieńczany. Ekstrakt ma z kolei silniejsze działanie i powinien być używany tylko jako jeden ze składników gotowego kosmetyku, tak aby jego stężenie nie przekraczało 10%.

Sięgnij po oczar, jeśli borykasz się z takimi problemami, jak: Podrażnienia po goleniu: płatek kosmetyczny nasącz hydrolatem i przemyj skórę po zabiegu. Opuchlizna pod oczami: płatki kosmetyczne zanurz w wodzie oczarowej i przyłóż na 5 minut do zamkniętych powiek. Trądzik: wody oczarowej używaj jako toniku, przemywając nią skórę dwa razy dziennie. Wyciąg z hamamelisu dodaj z kolei do ulubionego kremu lub olejku nieschnącego. Swoje działanie oczar zawdzięcza zawartości takich substancji, jak: flawonoidy, saponiny, kwas galusowy i elagowy, olejki eteryczne, żywice, fitosterole i garbniki, w tym hamamelitaninę o silnych właściwościach antyseptycznych i antyoksydacyjnych.