Cyjon rudy (Cuon alpinus)

Cyjon rudy należy do rodziny psowate (Canidae). Uszy są długi, szerokie i zaokrąglane. Barwa sierści zmienna, od jasno-brązowo szarej do czerwonawej. Gardło i spód ciała białawe. W lecie barwa sierści jest intensywna, natomiast zimie sierść staje się jaśniejsza. Ogon jest puszysty, z ciemniejszym zakończeniem. Samce są większe od samic.

Zasięg występowania cyjona rudego rozciąga się od Ałtaju i Himalajów, przez Indie i Półwysep Indochiński, po Archipelag Malajski. Dawniej zamieszkiwał znacznie większy obszar obejmujący całą centralną i południową Azję. Wyginął już na około 75 % dawnego zasięgu i pozostałe rozproszone populacje tego gatunku zmniejszają swoją liczebność. Na liście IUCN ma status zagrożenia wysokiego ryzyka wymarcia (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II).

Cyjon rudy zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska. Występuje w lasach tropikalnych, lasach mieszanych, borealnych, górskich, na śródleśnych polanach, skrajach lasów i dolinach rzecznych. W górach jego zasięg sięga 5300 m n.p.m. Nie jest spotykany na rozległych równinach i pustyniach. Prowadzi dzienny tryb życia. Jest zwierzęciem bardzo towarzyskim. Żyje w grupie liczącej od 5 do 20 osobników, z zaznaczoną hierarchią społeczną (choć nie tak silną jak u wilków). Największa znana grupa liczy do 40 osobników. Gatunek terytorialny.

Cyjon rudy żywi się w głównej mierzę kręgowcami (ssakami, gadami i płazami). Dietę uzupełnia zwierzętami bezkręgowymi (owadami) oraz pokarmem roślinnym (owocami). Poluje w grupach.

Okres godowy cyjona rudego trwa się od października do stycznia. Do rozrodu może przystąpić więcej niż jedna samica. Ciąża trwa 60-62 dni. Samica rodzi od 2 do 6 młodych. W odchowie potomstwa pomagają inny członkowie stada. Cyjon rudy osiąga dojrzałość płciową w pierwszym roku życia. Żyje 10-13 lat.