Szop pracz (Procyon lotor)

Wygląd

Długość ciała szopa pracza wynosi 50 -65 cm, długość ogona ok.25 cm, waga ciała uzależniona jest m.in. od pory roku i waha się w granicach 2 -15 kg. Sierść jest długa, gęsta, o zmiennym ubarwieniu – szarożółta, jasnoszara, szarobrązowa. Na puszystym ogonie widać poprzeczne pręgi – szarożółte na przemian z czarnymi, czarne plamy wokół oczu tworzą „maskę”, uszy są jasno obrzeżone. Głowa jest szeroka, z krótkim, ostrym pyskiem i dużymi oczami. Palce przednich kończyn długie, pazury niewciągane.

Występowanie

Naturalny obszar występowania szopa pracza obejmuje tereny od południowej Kanady do północnych krańców Ameryki Południowej. Jednak od 1930 r. gatunek ten pojawił się w Europie w związku z ucieczkami osobników hodowlanych. Na niektórych terenach (np. na Białorusi) szop pracz był celowo osiedlany. Obecnie spotyka go się w Niemczech, Polsce i europejskiej części byłego ZSRR.

Tryb życia

Szop pracz to zwierzę bardzo ruchliwe i zwinne, aktywne przede wszystkim w nocy, dzień spędzające w kryjówkach typu: pusty pień, szczelina między głazami, gniazdo dużego ptaka, stos gałęzi. Ma zdolność do przystosowywania się do nowych warunków, tak więc oprócz lasów i obszarów nadrzecznych, które są jego pierwotnym środowiskiem, można go również spotkać w innych miejscach, np. w miastach (w Ameryce). Chociaż na ziemi porusza się niezbyt szybko doskonale wspina się na drzewa i skacze wśród gałęzi. Jest także dobrym pływakiem. Zimą zapada w lekki sen, szczególnie na północnym skraju swego zasięgu. Zużywa wtedy zapasy tłuszczu zmagazynowane na jesieni. Mogą one stanowić nawet 1/3 wagi ciała. Poza okresem godowym i wychowu młodych prowadzi samotny tryb życia. Swoją nazwę szop pracz zawdzięcza nietypowemu dla innych ssaków zwyczajowi płukania w wodzie pokarmu przed jego spożyciem.

Odżywianie

Chociaż szop pracz należy do drapieżników, gatunek ten jest wszystkożerny, a pożywienie zdobywa zarówno na ziemi, drzewach, jak i w wodzie. Ulubionym jego pokarmem są  zwierzęta wodne – raki, żaby, ryby. Chętnie zjada owoce, orzechy i nasiona. Na terenach rolniczych bywa uznawany za szkodnika, ponieważ wykrada duże ilości zboża. Oprócz tego pożywienie szopa pracza stanowią ptaki, ich pisklęta i jaja, małe ssaki, mięczaki, owady oraz trawy, liście i zioła.

Rozmnażanie i rozwój

Ruja u szopa pracza rozpoczyna się w lutym lub marcu. Ciąża trwa ok. 9 tygodni. W miocie jest zazwyczaj 3-6 młodych, ale bywa, że tylko jedno lub aż 8. Noworodki są pokryte krótkim gęstym futrem. Ich oczy otwierają się po 3 tygodniach. Młode opuszczają gniazdo po 7 tygodniach, a z matką pozostają od 4 miesięcy do roku. Samice uzyskują dojrzałość płciową w wieku 1 roku, samce po upływie 2 lat.