żeremie
żeremie — siedlisko bobra, konstruowane z gałęzi, trawy, łodyg trzcin, liści, części drzew i innych naturalnych surowców, łączone za pomocą błota. Żeremie przybiera kształt stożka, którego wierzchołek wystaje ponad taflę wody. Czasami warstwa nadwodna przypomina też zaokrągloną kopułę. Od góry żeremie jest obłożone gałęziami, a zimą, w minusowej temperaturze, można dostrzec unoszącą się nad nim parę wodną – znak bytności mieszkańców. Bobry budują żeremia na terenach podmokłych i zabagnionych, czasami w obrębie stromego brzegu rzeki, częściej jednak na płytkich ciekach. Największe terytoria znajdują się na obszarze zabagnionych zbiorowisk leśnych i mogą rozciągać się nawet na 12 km długości, zwykle jednak rozpiętość ta wynosi do 6 km. W Polsce bobry można spotkać głównie w północno-wschodnich rejonach kraju.
Bobry to zwierzęta ziemnowodne, które bardzo sprawnie poruszają się głównie pod powierzchnią wody. Na lądzie przeciwnie – chodzą niezgrabnie i są ociężałe. To największe znane w Europie gryzonie. Dorosłe osobniki osiągają do metra długości i zwykle ważą około 30 kg. Pokrywa je sztywna i szorstka brunatno-szara, gęsta sierść, nie przepuszczająca wody. Poruszanie się w środowisku wodnym ułatwiają im rozpięte między palcami błony pływne, a także masywny, spłaszczony, szeroki, pokryty łuskami i klinowo ukształtowany ogon. Bóbr może przebywać pod wodą ciągle przez 15 minut.
Wejście do żeremia znajduje się pod wodą (często jest więcej niż jedno). Sama konstrukcja liczy zwykle do 3 metrów wysokości (ponad wodę wystaje na około 1,5 metra), a jej średnica mierzy kilkanaście, do dwudziestu metrów. Pojedyncze żeremie zamieszkuje rodzina bobrów, składająca się z rodziców i dwóch, trzech miotów, co daje zwykle do ośmiu osobników w jednym domostwie. W przypadku bobrów kanadyjskich, taka zwarta grupa liczy nawet dwunastu członków. Liczebność grup rodzinnych zmienia się wraz z dorastaniem młodych. Zmienny jest również zakres terytorium zajmowanego przez kolonie bobrów.
Poszczególne rodziny zmieniają także swoje żeremia, budują nowe, a niejednokrotnie wracają do starych, niegdyś przez nie opuszczonych. Zwierzęta te znaczą swoje terytorium, najczęściej poprzez pozostawianie w wybranych miejscach swoich ekskrementów. Możemy się tu spotkać z określeniem „strój bobrowy” lub „kastoreum”, które odnosi się do wydzieliny gruczołów przyodbytowych. Poza oznaczaniem terytorium, bobry wykorzystują wydzielinę do natłuszczania futra, w razie potrzeby gromadząc ją w specjalnych workach strojowych, zlokalizowanych między nasadą ogona a miednicą. Ze względu na swoje walory aromatyczne, bobrowa wydzielina jest stosowana jako utrwalacz zapachów i aromat w przemyśle kosmetycznym (głównym składnikiem kastoreum jest piżmo) i spożywczym. W medycynie ludowej była niegdyś wykorzystywana jako remedium na wiele dolegliwości.
Jak wiadomo, te gryzonie z inżynierskim zacięciem, budują nie tylko żeremia, ale także tamy, którymi regulują rozległość swojego terytorium. Tamy chronią również same żeremia, a wszelkie uszkodzenia w ich obrębie są przez twórców natychmiast naprawiane. W innej sytuacji, niebezpieczny drapieżnik mógłby przedostać się wodnym wejściem do zajmowanego przez bobry schronienia.
Bobry w przybrzeżnych norach i żeremiach spędzają całą zimę, chociaż nie zapadają w zimowy sen. Wewnątrz żeremia znajduje się zawsze sucha komora, gdzie mieszkańcy gromadzą pokarm – głównie gałęzie wierzb i topól, których korą następnie się żywią. Komora znajduje się już ponad powierzchnią wody. Wyściela ją miękka warstwa roślinna. W komorach znajdują się wejścia do podwodnych tuneli, których może być kilka i które osiągają często długość kilkudziesięciu metrów. Bobry lubują się w komplikowaniu swoich budowli. Gdy warunki są sprzyjające, chętnie kopią nowe tunele z otworami wentylacyjnymi, wielopoziomowo łącząc przybrzeżne nory z żeremiami. Podwodne kanały służą im nie tylko do transportowania pożywienia z lądu do suchych komór, ale zapewniają im też maksimum bezpieczeństwa.
Działalność „inżynieryjna” bobrów jest bardzo ważna dla środowiska. Bobry przekształcają za jej pomocą wygląd cieków, ale przede wszystkim uspokajają wodę, chroniąc między innymi przed powodziami, w razie gwałtownego wzrostu poziomu wód.
żeremia mają podział na część, gdzie bobry oczyszczają zbiornik na odchody, część do spania, zabawy, spiżarkę z gałązkami, na których zimą ścierają sobie zęby.
Na jaki?