Sen zimowy - stan fizjologiczny niektórych zwierząt polegający na obniżeniu przemiany materii, trwający całą zimę (nawet do siedmiu miesięcy). Jest on związany z przystosowaniem się zwierząt do przetrwania niekorzystnych warunków klimatycznych, tj. niskich temperatur w porze jesienno-zimowej. Temperatura ciała zwierząt, zapadających w hibernację, spada niemal do poziomu temperatury otoczenia. Obniża się częstość oddechów i skurczów serca. Sen jest przerywany okresowo, temperatura ciała się podnosi i zwierzę wydala produkty zwolnionej przemiany materii. Po tym krótkim okresie przebudzenia zwierzę ponownie zapada w sen. Jeżeli w czasie snu temperatura otoczenia podniesie się powyżej temperatury krytycznej, to śpiące zwierzę obudzi się. Zwolnione funkcje życiowe w czasie hibernacji odbywają się kosztem tłuszczu zmagazynowanego w organizmie zwierzęcia. Hibernacja występuje u gadów (węże), płazów (żaby) i niektórych ssaków (wiewiórki, jeże, susły, świstaki, niedźwiedzie).
- promilsamożywność  autotrofizm |
