Pawian oliwkowy (Papio anubis)

Wygląd

Pawian oliwkowy jest jednym z większych koczkodanów. Oczy są osadzone blisko siebie. Pysk jest wydłużony. Barwa skóry twarzy ciemnoszara do czarnej. Barwa ciała oliwkowoszara. Dłonie oraz stopy są nieowłosione. Na pośladkach znajdują się nagnioty siedzeniowe. Ogon średniej długości, nie jest chwytny. Dymorfizm płciowy jest wyraźny, przejawia się w rozmiarach ciała. Samce są większe od samic. Ponadto samce posiadają większe kły i dłuższe włosy na głowie (tworzące grzywę).

Występowanie

Pawian oliwkowy występuje w subsaharyjskiej Afryce: jego zasięg rozciąga się od Sierra Leone i Gwinei na zachodzie, po Etiopię i Somalię na Wschodzie oraz Tanzanię na południu; południowa Sahara wyznacza północna granicę zasięgu jego występowania. Na Saharze spotykane są izolowane populacje pawianów, najdalej wysunięte na północy znajdują się w północnym Czadzie.

Tryb życia

Pawian oliwkowy zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska – są to zarówno stepy, sawanny i półpustynie, jak i świetliste lasy oraz gęste lasy tropikalne. Spotykany jest również na obszarach rolniczych, czasem bardzo blisko siedzib ludzkich. Cechuje go aktywność dzienna. Noc spędza na drzewach lub na skałach. Prowadzi na ogół naziemny tryb życia. Żyje w stadzie składającym się z samców, samic i młodych (liczącym od 15 do 150 osobników) z zaznaczoną hierarchią społeczną. Porusza się na czterech kończynach. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wpisany do konwencji CITES (załącznik II). Naturalnymi wrogami są m. in. krokodyle, lwy, lamparty oraz hieny.

Odżywianie

Pawian oliwkowy to wszystkożerne zwierze. W głównej mierze żywi się pokarmem roślinnym (owocami, nasionami, pąkami, liśćmi, korzeniami, kwiatami). Ponadto w jego diecie znaleźć można bezkręgowce (owady, pajęczaki) oraz zwierzęta kręgowe (gady, ptaki i ich jaja, oraz małe ssaki). Pokarm zdobywa zarówno na ziemi jak i na drzewach.

Rozmnażanie i rozwój