Już wiemy co jedzą karpackie borsuki!

Borsuki, podejrzewane o drapieżnictwo na dzikich ptakach, ponad wszystko przedkładają dżdżownice i owoce. Nie gardzą też owadami, drobnymi ssakami i tym, co zostawią im wilki i rysie. – wynika z badań opublikowanych na łamach „Animal Biology”.

Upodobania pokarmowe borsuków należących do populacji z Beskidu Żywieckiego i Beskidu Śląskiego poznali dr Robert Mysłajek i dr Sabina Nowak ze Stowarzyszenia dla Natury „Wilk”, dr hab. Anna Rożen z Instytutu Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz prof. Bogumiła Jędrzejewska z Instytutu Biologii Ssaków PAN.

Okazuje się, że karpackie borsuki żywią się dość różnorodnie, ale ponad wszystko przedkładają owoce i dżdżownice. Stanowiły one odpowiednio 56,3 proc. i niemal 40 proc. masy zjadanego przez nie pokarmu. „Swoją dietę uzupełniały ssakami, głównie gryzoniami oraz pozostałościami ofiar większych drapieżników – wilków i rysi, a także owadami” – poinformował PAP dr Mysłajek.

Menu borsuków zmienia się w zależności od sezonu. Wiosną jedzą najwięcej dżdżownic, natomiast latem i jesienią koncentrują się na owocach.

Wyniki tego badania są ważne nie tylko z perspektywy poznawczej. Jak zauważa dr Mysłajek, borsuki są w Polsce gatunkiem łownym, a długość okresu polowań na ten gatunek jest zróżnicowana. „Standardowo myśliwi mogą na nie polować od września do końca listopada. Jednak w tych obwodach łowieckich, na terenie których występują głuszce lub cietrzewie, na borsuki można polować przez cały rok. Przyczyną takiego sposobu traktowania borsuków jest ich domniemywane drapieżnictwo na dzikich ptakach” – tłumaczy.

W trakcie kilkuletnich badań naukowcy nie znaleźli jednak dowodów na to, by borsuki żerowały na dzikich ptakach. „To zaś potwierdza, że obecne przepis łowiecki, pozwalający na całoroczny odstrzał borsuków w ostojach głuszca i cietrzewia, nie jest uzasadniony” – podkreśla przyrodnik.

Dotychczas skład pokarmu „polskich” borsuków badano wyłącznie na nizinach środkowej i północno-wschodniej części kraju – w rejonach, gdzie nie występują głuszce ani cietrzewie. Nowy projekt prowadzono w Beskidzie Żywieckim i Beskidzie Śląskim, gdzie borsuki i głuszce żyją dosłownie obok siebie (w Beskidzie Śląskim prowadzi się od lat projekt reintrodukcji głuszca).

Wcześniej naukowcy badali także dostępność różnych rodzajów pokarmu w zależności od wysokości nad poziomem morza. Ustalili wówczas, że o ulubione borsucze przysmaki – dżdżownice i owoce – najłatwiej jest w piętrze pogórza, natomiast w wyższych położeniach są one mało dostępne. Dlatego borsuki zamieszkujące górskie stoki podejmują conocne, kilkukilometrowe wędrówki w poszukiwaniu posiłku. Borsuki chętnie odwiedzają przydomowe sady, gdzie żerują na opadłych czereśniach, śliwkach, gruszkach i jabłkach. Nierzadko przeczesują kompostowniki w poszukiwaniu resztek, wyrzucanych przez ludzi.