Lis polarny (Alopex lagopus)

Lis polarny występuje na arktycznych obszarach Europy, Azji i Ameryki Północnej oraz na większości wysp arktycznych.

Lisa polarnego spotyka się najczęściej w tundrze, w górach ponad granicą lasu oraz na wybrzeżach morskich. Latem jest aktywny o różnych porach doby, przez pozostałą część roku głównie o zmierzchu i nocą. Nie zapada w sen zimowy. Żyje w rozgałęzionych norach wykopywanych w zboczach gór i na wybrzeżach, chroni się także w jamach, które wygrzebuje w śniegu. W czasie ostrych mrozów może przez kilka dni nie opuszczać kryjówki. Jest bardzo dobrze przystosowany do życia w niskich temperaturach (nawet poniżej – 50 st. C). Na początku jesieni część populacji podejmuje wędrówki i prowadzi koczowniczy tryb życia aż do wiosny. Niektóre osobniki wędrują po zamarzniętym morzu, bywa też, że dryfują na krach lodowych z dala od lądu.

Podstawę pokarmu lisa polarnego stanowią lemingi i norniki. Zjada on także zające polarne, ptaki i ich jaja, ryby, zbierane na brzegu morza skorupiaki, a nawet pokarm roślinny. Bywa, że zdobędzie nowo narodzoną fokę. Nierzadko żywi się padliną, np. wyrzuconych na brzeg waleni. Przy takim łupie zazwyczaj gromadzi się grupa lisów polarnych, żywiąc się nim przez kilka dni. Czasami lis polarny podąża śladami niedźwiedzia polarnego zjadając resztki po jego posiłkach. W okresach dużej obfitości gromadzi zapasy.

Lis polarny do godów przystępuje w lutym lub marcu, okres ten trwa ok. 2 tygodni. Po ciąży trwającej ok. 7-8 tygodni (w kwietniu lub maju) na świat przychodzi miot składający się z 4 do 12 młodych. Szczenięta są ślepe do ukończenia drugiego tygodnia życia, ale już w momencie narodzin pokrywa je ciepłe futerko. Laktacja trwa do 2 i pół miesiąca, jednak już po miesiącu młode są dokarmiane przez oboje rodziców pokarmem stałym. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku ok. 10 miesięcy.