Jak wygląda kuna domowa?
Ekologia.pl Środowisko Przyroda Jak wygląda kuna domowa?

Jak wygląda kuna domowa?

Ten mały drapieżny ssak należy do rodziny łasicowatych. Można go spotkać na terenie całego kraju. Kuna domowa (Martes foina), bo o niej mowa, nazywana jest także kamionką. Mimo tego, że podobna jest do swojej leśnej kuzynki, to rozróżnienie ich nie jest szczególnie trudne. O jej pojawieniu się świadczą ślady, które po sobie pozostawia. Jej obecność jest mało pożądana, gdyż może się wiązać z wieloma uszkodzeniami w miejscu, gdzie bytuje. Jak wygląda kuna domowa? I po czym poznać, że się pojawiła?

Kuna domowa, fot. Martin Mecnarowski/Shutterstock

Kuna domowa, fot. Martin Mecnarowski/Shutterstock
Spis treści

Wygląd kuny domowej

Naturalnie kuna domowa występuje na terenie Europy, w Ameryce oraz w Azji, ale wygląda na to, że chłodniejszych rejonów też się nie boi – można ją bowiem spotkać w Skandynawii i północnej części Rosji. W Polsce pojawia się na terenie całego kraju.

Jak wygląda kuna domowa? Przede wszystkim wyróżnia ją kształt głowy, która jest masywna, i uszu – są bardziej zaokrąglone niż u kuny leśnej. Poza tym charakterystyczny jest jej jasny nos oraz plama na szyi koloru białego. Jest to tzw. śliniak i szczególnie na niego należy zwrócić uwagę. Jest rozwidlony i sięga aż do przednich łap, które są silne i zakończone ostrymi pazurkami. Leśne kuzynki również go mają, ale jest on bardziej żółty i nierozwidlony, co ułatwia ich rozróżnienie.

Zwierzę to osiąga długość ciała od 42 do 56 cm i ciężar od 1 do 2,5 kg (samce) oraz od 0,85 do 1,5 kg (samice). Żyje około 8–10 lat. Ma krótkie nogi. Także ogon jest charakterystyczny dla wyglądu tego zwierzaka. Jego długość wynosi od 22 do 30 cm. Pomaga utrzymać równowagę na dachach i drzewach, podczas skoków i wspinaczek. A kuna domowa jest w tej dziedzinie mistrzem – potrafi skakać na wysokość nawet 3 metrów. Ostre zęby kuny domowej świadczą o jej drapieżnym charakterze. Jest inteligentna, doskonale wyczuwa zagrożenie.

Nie można zapomnieć także o sierści. W przypadku tego małego drapieżnika jest ona szorstka i szarobrązowa (od spodu nieco jaśniejsza). I nie występuje na opuszkach palców oraz powierzchni stóp. To zwierzę żyjące w dość ciepłych miejscach nie potrzebuje grubej izolacji cieplnej.

Jeśli zapamiętasz, jak wygląda kuna domowa, to bez problemu ją rozpoznasz, jeśli pojawi się na Twojej drodze.

Czym żywi się kuna domowa?

Pierwotnie kuna domowa zamieszkiwała dzikie tereny, na których polowała na inne drobne zwierzętapłazy, jaszczurki, jeże. Żywiła się także owocami i jagodami – np. gruszkami, borówkami, malinami, czereśniami, śliwkami. Odkąd zbliżyła się do ludzi, włączyła do swojego menu również ptactwo domowe oraz jaja. Jeśli pojawia się w kurniku, to jest mała szansa, że kury, gęsi czy kaczki przeżyją. Wystraszone i uciekające ptaki pobudzają kunę domową do zabijania – nawet jeśli nie potrzebuje ona w danej chwili tak dużo pokarmu. Zdarza się, że jej łupem stają się również króliki lub gołębie. W ostateczności nie pogardzi także padliną.

Rozród kuny domowej

Jeśli chodzi o rozmnażanie to w przypadku kuny domowej wygląda ono podobnie jak u jej leśnej krewniaczki. Ciąża trwa stosunkowo długo, bo 247–280 dni. Na świat przychodzi 2–6 młodych, które dorastają i stają się w pełni samodzielne po 15 miesiącach.

Kuna domowa, fot. Rudmer Zwerver/Shutterstock

Co jeszcze warto wiedzieć o kunie domowej?

Nie tylko to, jak wygląda kuna domowa, odróżnia ją od gatunków zamieszkujących lasy. W przeciwieństwie do nich kamionka chętnie osiedla się w miejscach, gdzie żyją ludzie. Robi to zarówno na wsi, jak i w mieście. Ssak ten prowadzi nocny tryb życia. Za dnia spędza czas w swojej kryjówce, którą mogą być:

  • strychy,
  • stodoły,
  • piwnice,
  • stosy drewna lub kamieni,
  • szczeliny skalne.

Odkrycie stałych kryjówek kamionki nie jest trudne. Często miejsca jej bytowania wyglądają charakterystycznie – panuje w nich spory bałagan. Zwierzę pozostawia tam resztki pożywienia. Ponadto wyczuć w nich można specyficzny zapach – regularnie znaczy swoje rejony odchodami oraz wydzieliną z gruczołów. Trudno przeoczyć także jej obecność ze względu na hałas, jaki wywołuje. Szczególnie aktywna jest w okresie godowym oraz gdy pojawiają się młode osobniki.


Kuna domowa wygląda na naprawdę przyjazne i mało szkodliwe zwierzątko. Ale nie dajmy się zwieść. Pogryzione kable w domowej instalacji elektrycznej lub samochodowej, uszkodzona izolacja cieplna, zniszczona folia dachowa – to tylko niektóre ze szkód wyrządzanych przez kunę domową. Jeśli zamieszka ona na Twoim poddaszu, to możesz mieć pewność, że w ciągu 3 lat będzie ono wymagało kompleksowego remontu.

Kuna domowa – pytania i odpowiedzi

Jak wygląda kuna domowa?

Kuna domowa to udomowiona forma kuny europejskiej. Dorosłe kune domowe mają długość ciała 40-60 cm i wagę 0,5-2 kg. Mają smukłe ciało, długie nogi i gęste futro. Ubarwienie może być różnorodne, od brązowego do czarnego z białymi plamami.

Jakie są cechy charakterystyczne kuni domowej?

Kuna domowa jest inteligentna, ciekawska i energiczna. Ma ostry węch i doskonałe zdolności łowieckie. Jej futro jest gęste i miękkie. Jest aktywna o zmierzchu i nocą.

Czy kuna domowa jest legalna jako zwierzę domowe?

W wielu krajach kuna domowa jest legalna jako zwierzę domowe, ale w niektórych może wymagać specjalnych zezwoleń lub ograniczeń. W Polsce kuna domowa jest uznawana za zwierzę dzikie i nielegalna jako zwierzę domowe.

Ekologia.pl (JSz)
Bibliografia
  1. Abramov Alexei, Kranz Andreas, Herrero Juan, A. Choudhury, Maran Tiit; "Martes foina"; The IUCN Red List of Threatened Species 2016;
  2. Luigi Remonti, L. CanovaL.; "Food habits of the stone marten ( Martes foina ) (Mammalia: Carnivora) in plain areas of Northern Italy prior to pine marten ( M. martes ) spreading"; 2013, Italian Journal of Zoology;
  3. iNaturalist; "Stone Marten"; inaturalist.org; 2023-05-05;
4.8/5 - (13 votes)
Post Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
1 Komentarz
Inline Feedbacks
View all comments

u mnie przegryzła kable w aucie :/