Historia Świętego Mikołaja. Gdzie mieszka Święty Mikołaj?

Przybywa do nas z workiem prezentów, ale tylko na kilka chwil. Już wkrótce wróci do swojej siedziby. Tylko gdzie mieszka święty Mikołaj?

Wiele lat temu fiński radiowiec przekonał dzieci słuchające jego audycji, że Święty Mikołaj mieszka na górze Korvatunturi (Góra-ucho). Wniesienie miało nasłuchiwać życzeń dzieci, napływających z całego kraju. W 1985 roku, odwołując się do tradycji, minister spraw zagranicznych Finlandii uroczyście przekazał Laponię Świętemu Mikołajowi. Jego nowy dom jest położony kilka kilometrów od Rovaniemi, stolicy regionu. Tam też dochodzą listy od dzieci z całego świata, także z Polski.

Adres do domu Świętego Mikołaja  –   Arctic Circle 96930, Rovaniemi, Finlandia.

Udany produkt marketingowy

Siedziba Świętego Mikołaja to udany projekt promocyjny. Wioska jest turystycznym kompleksem handlowym, który zarabia niemałe pieniądze.

Dzięki Świętemu Mikołajowi, władze Finlandii promują niezwykły region. Warto dowiedzieć się o nim więcej, zwłaszcza że jest znacznie ciekawszy niż komercyjna wioska sympatycznej postaci z siwą brodą.

Dziewicza przyroda Laponii

Laponia rozciąga się na obszarze za kręgiem polarnym, od Norwegii, przez Szwecję i Finlandię, aż do północnych rubieży Rosji. Stanowi rozległą wyżynę o wysokości 300-400 mnpm. Pojedyncze wzgórza wznoszą się do 800 mnpm. Mają łagodne zbocza bez stromych ścian i ostrych grani. Dziewicza przyroda Laponii jest chroniona przez sieć parków narodowych.

Laponię porasta gęsta tundra. Na południu rosną lasy sosnowe i świerkowe. Występują też laski brzozowe – za kręgiem polarnym stopniowo zastępowane przez mchy i porosty. Najbardziej charakterystyczne dla krajobrazu są skute lodem jeziora polodowcowe.

Polarne noce i świetliste zorze

Przez większość roku panuje mroźna zima. Święta to w Laponii okres długich nocy, kiedy Słońce nie wznosi się ponad horyzont. Można wtedy podziwiać spektakularne zorze polarne, które kolorami rozświetlają niebo. Zorza polarna to nic innego, jak świecenie górnych warstw atmosfery ziemskiej występujące w strefach podbiegunowych.

Pojawia się w postaci kolorowych łuków, promieni, pasm, serpentyn, zwykle zielonych lub czerwonych. Zorza powstaje w wyniku oddziaływania z atmosferą Ziemi wyrzuconych przez Słońce wysokoenergetycznych elektronów i protonów, które dotarły do Ziemi.

Na północy Finlandii nie brakuje śniegu. Gałęzie świerków uginają się pod ciężarem białego puchu. Pierwszy pojawia się na przełomie sierpnia i września. Ten, który spadnie w listopadzie zostanie na długie miesiące. W połowie maja śnieg zaczyna zanikać. Kończy się noc polarna.

Kraina renifera

Symbolem regionu jest renifer, który doskonale zaadoptował się do niezwykle surowych warunków. Renifery stanowią podstawę tutejszego życia – stanowią podstawę diety, wykorzystuje się także ich skóry i rogi.

Można go spotkać na każdym kroku. Dziś Finlandia jest domem dla 200 tysięcy tych ssaków, których jest więcej niż mieszkańców Laponii. Renifery swobodnie przechadzają się po ulicach, nie zważając na przejeżdżające samochody. A inne zwierzęta?

Nie tylko renifery

W Laponii spotykamy kilkadziesiąt gatunków rodzimych. Z regionem powinien kojarzyć się nie tylko renifer, ale także łoś – prawdziwe utrapienie fińskich kierowców. W północy i wschodzie Finlandii  można spotkać niedźwiedzia brunatnego i wilka. Typowym drapieżnikiem jest lis polarny, którego sierść przybiera zimą śnieżnobiały kolor. Charakterystycznymi mieszkańcami Laponii są też leming norweski i rosomak– jeden z naturalnych wrogów renifera.

Nad licznymi jeziorami królują wydry, bobry i szczury piżmowe. Wśród przedstawicieli fauny wód przybrzeżnych, najbardziej charakterystyczna jest foka obrączkowana. Laponia to także kraina żyjących na bagnach głuszców, cietrzewi i ptaków drapieżnych – m.in. sów i jastrzębi. Na bagnach i trzęsawiskach gnieżdżą się liczne bekasy i czajki. Do rzadszych gatunków należą kaczka islandzka oraz łabędź krzykliwy. Laponia to raj dla wędkarzy. Spotkamy tu liczne gatunki cennych ryb, jak łososie, sigi, sandacze, pstrągi, szczupaki, karpie i węgorze.

Spotkanie z ludem Samów

Kultura mieszkańców Laponii nie jest jednolita. Inaczej żyją mieszkańcy położonej blisko Szwecji Laponii Zachodniej, inaczej zaś ukształtowanej przez kulturę Samów Laponii Północnej.

Samowie to ok. 40. tys. społeczność, która zamieszkuje tereny północnej Szwecji, Finlandii, Norwegii i Rosji. W Finlandii mieszka ich zaledwie kilka tysięcy, a w fińskiej Laponii zaledwie 4 tysiące. Język Samów, jest spokrewniony z fińskim. Ma 3 wciąż żywe, znacząco różniące się od siebie odmiany.

Laponia oczami mieszkańców

Samowie są ludem koczowniczym. Wytworzyli odrębną kulturę, ukształtowaną przez izolację Laponii od pozostałej części Półwyspu Skandynawskiego. Mają własną reprezentację polityczną a nawet odrębną flagę.

Zajmują się hodowlą reniferów, niegdyś podążali za nimi, teraz śledzą ich wędrówki za pomocą urządzeń GPS. Tradycyjni Samowie żyją z hodowli zwierząt, myślistwa i rybołówstwa, uprawy roli i duodji – czyli rękodzieła. Są przyjaźni i otwarci. Z chęcią podzielą się z przybyszami wiedzą o Laponii.