Mąka pszenżytnia – właściwości, skład i zastosowanie mąki pszenżytniej
Mąką pszenżytnia nie jest mieszanką mąki pszennej i żytniej, ale surowcem pozyskanym z jednego gatunku zboża – pszenżyta (×Triticosecale). Zagadkowa nazwa kryje w sobie historię pierwszych stworzonych przez człowieka ziaren spożywczych – chodzi bowiem o sztuczną krzyżówkę pszenicy oraz żyta. Jak się łatwo domyślić, mąka pszenżytnia ma łączyć zalety obu cennych gatunków!
W Polsce pierwsza odmiana pszenżyta pojawiła się dopiero w 1982 r. W trzeciej dekadzie XX w. uprawiamy już jednak pięćdziesiąt odmian, a popyt wydaje się rosnąć z każdym rokiem. Według najnowszych szacunków pola pszenżyta obejmują już ponad 15% ogólnej ilości powierzchni zasiewu zbóż w naszym kraju, przynosząc ponad 4,5 miliony ton ziarna każdego roku – pod tym względem należymy do światowej czołówki obok Białorusi, Niemiec, Francji i Rosji. Spora część tych upraw służy produkcji mąki, pozostałe wykorzystywane są do produkcji pasz oraz bioetanolu.
Historia mąki pszenżytniej
Wysiłki, aby skrzyżować smaczną i odżywczą pszenicę z odpornym na trudne warunki atmosferyczne żytem sięgają drugiej połowy XIX w. W 1875 r. udało się wyhodować pierwszego niepłodnego mieszkańca, a po 14 latach pierwszy płodny kultywar. Początkowo nowinka miała przede wszystkim znaczenie jako pasza dla zwierząt. Dopiero w drugiej połowie XX w. nowe zboże przyjęło się w masowej uprawie, a mąka pszenżytnia zaczęła być wykorzystywana w piekarnictwie.
Pszenżyto jest przede wszystkim plonem ozimym, choć niektóre odmiany zbiera się latem. Po żniwach ziarna przetwarza się w sposób typowy dla pszenicy, a więc za pomocą gładkich walców, nieodpowiednich dla żyta. Nieustanne prace nad udoskonalaniem tego stworzonego przez człowieka zboża przyniosły takie zmiany w kształcie i pulchności ziarna, że efektywność przerobu na mąkę zbliżyła się do poziomu osiąganego przy pszenicy. Znacząco polepszyły się również walory samej mąki, która z trudnego do wykorzystania surowca paszowego stała się w latach 70-tych ubiegłego stulecia w Stanach Zjednoczonych cennym dodatkiem do wypieku chleba.

Właściwości mąki pszenżytniej
Mąka pszenżytnia jak większość mąk dostępna jest w dwóch wariantach – mąki oczyszczonej, bielszej i gładszej, oraz pełnoziarnistej, a więc powstałej ze zmielenia całych ziaren wraz z otrębami. Pozornie podobna mące pszennej charakteryzuje się jednak niższym poziomem glutenu, który sprawia, że wypieki gorzej rosną i są mniej elastyczne. To cena jaką hodowcy zapłacili za fakt, że pszenżyto może rosnąć przez zimę, na uboższych glebach i nie poddaje się tak łatwo chorobom atakującym pszenicę. Z drugiej strony, jak należało tego oczekiwać, mąka pszenżytnia jest jednak bardziej efektywna w kategorii puszystości wypieków niż mąka żytnia.
Badania nad właściwościami technologicznymi mąki pszenżytniej wykazały, że klasyczne receptury dla otrzymania najlepszych rezultatów wymagają zmian w recepturach, sposobu mieszania, a także fermentacji w porównaniu z klasycznymi chlebami pszennymi. Poziom drożdży musi być zwiększony, temperatura fermentacji obniżona, zaś czas rośnięcia skrócony!
Ogólnie rzecz biorąc, ciasto z mąki pszenżytniej jest mniej rozciągliwe i mniej elastyczne, ale bardziej lepkie niż ciasto z mąki pszennej – stąd też pewne kontrowersje, jeśli chodzi o zastosowanie w przemyśle piekarniczym. Dodatek mąki pszenżytniej wpływa jednak pozytywnie na produkty pszenne pod względem smakowym, zmniejszając ich kwaśność.
Mąka pszenżytnia jest bardzo bogata w białko i to wysoko przyswajalne. Pod tym względem prezentuje się ciekawiej niż mąka pszenna czy żytnia, zwłaszcza, że zawiera duże ilości lizyny, cennego aminokwasu chroniącego układ sercowo-naczyniowy. Ani pszenica, ani żyto nie mogą się pochwalić takimi wartościami.
Ponadto mąka pszenżytnia odznacza się wysokim poziomem skrobi, sporą ilością błonnika oraz cennymi minerałami. Do najważniejszych należą magnez i fosfor, a w nieco mniejszych ilościach również cynk, żelazo oraz potas. Ponadto na uwagę zasługuje również zawartość witaminy z grupy B, przede wszystkim witamina B1, B6 i kwasu foliowego.
Zdaniem naukowców w otrębach pszenżyta znajdują się również cenne prebiotyki w postaci polisacharydów, które mogą pozytywnie oddziaływać na wewnętrzną mikroflorę bakteryjną, a tym samym odporność, zdrowie układu pokarmowego, a nawet skłonność do stanów zapalnych.
Uwaga! Mimo, że zawiera mniej glutenu niż mąka pszenna, mąka pszenżytnia jest jednak produktem niebezpiecznym i niewskazanym dla osób cierpiących na celiakię oraz nietolerancję glutenu.
Wykorzystanie mąki pszenżytniej
Ze wspomnianych wyżej względów mąka pszenżytnia nie może być traktowana jako pełnowartościowy zamiennik mąki pszennej. W chlebach produkowanych komercyjnie stosuje się więc przede wszystkim mieszanką mąki pszennej i pszenżytniej, często w proporcji 40%-60%. Ponadto część oczyszczonej mąki pszenżytniej bywa zastępowana mąką z tego samego gatunku zboża, ale pełnoziarnistą.
Tak naprawdę, jednak mąka pszenżytnia daje o wiele lepsze rezultaty przy produkcji wypieków, które co do zasady nie muszą rosnąć. Mowa o płaskich chlebach typu flatbread, krakersach, ciastkach, ciastach, piernikach i herbatnikach. Wykorzystują się ją również do przygotowywania naleśników i gofrów, w tym gotowych półproduktów.



Mąka pszenżytnia w kuchni
Chleb z pszenżyta
Składniki:
- 2 ½ szklanki mąki pszenżytniej
- 2 ½ szklanki mąki pszennej chlebowej
- 2 szklanki ciepłej wody
- ¼ szklanki miodu
- ¼ szklanki oleju roślinnego
- 1 opakowanie suszonych drożdży
- 2 łyżeczki soli
- 2/3 szklanki odtłuszczonego mleka w proszku
Przygotowanie:
Drożdże rozpuszczamy w wodzie z miodem. Dodajemy olej, mleko, sól i mąkę z pszenżytnią. Wszystkie składniki mieszamy, a następnie zaczynamy stopniowo dodawać mąkę chlebową cały czas wyrabiając ciasto. Zagniatamy kilka minut, aż nabierze średnio twardej konsystencji. Umieszczamy ciasto w natłuszczone misce, przykrywamy ściereczką i pozostawiamy do wyrośnięcia. W zależności od wielkości forem wyrośnięte ciasto dzielimy na 2 lub 3 części – z każdej formujemy bochenek i wkładamy do formy. Pozostawiamy do wyrośnięcia, a następnie wkładamy do piekarnika nagrzanego do temperatury 190 stopni C i pieczemy ok. 30 minut. Kroimy dopiero po wystygnięciu.
Gofry pszenżytnie
Składniki:
- 1 szklanka mąki pszenżytniej
- ½ szklanki pełnoziarnistej mąki pszennej
- 2 łyżki mielonego siemienia lnianego
- 2 łyżki brązowego cukru
- 2 łyżeczki proszku do pieczenia
- ½ łyżeczki soli kamiennej
- ¼ łyżeczki cynamonu
- 1 ½ szklanki mleka krowiego
- 1/3 szklanki oleju lnianego
- 1 jajo
- 1 łyżeczka esencji waniliowej
- 2 łyżeczki startej skórki pomarańczowej
Przygotowanie:
W misie łączymy wszystkie suche składniki. W drugiej miseczce mieszamy mokre składniki, a następnie wlewamy je do suchych. Mieszamy całość łyżką – masa nie musi być idealnie gładka. Na rozgrzaną gofrownicę wylewamy po porcji ciasta i opiekamy aż się zrumienią. Po wyjęciu podajemy z bitą śmietaną lub jogurtem greckim i owocami.
Mąka pszenżytnia w domowej kuchni
Mąkę pszenżytnią nie tak łatwo jest nabyć w sklepie spożywczym – można mieć nadzieję, że wraz z rosnącym zainteresowaniem alternatywnymi produktami zbożowymi i ona znajdzie jednak swoje stałe miejsce na półkach. W codziennym gotowaniu można wykorzystywać ją bowiem bardzo swobodnie, pamiętając jedynie o ryzyku cięższej konsystencji. Każdy, kto ceni sobie jednak domowe wypieki o większej wartości odżywczej, a przede wszystkim korzystnym bilansie białkowym, na pewno skorzysta z walorów tego ciekawego zboża.
- Sandi Busch; "What Are the Health Benefits of Triticale?"; https://healthyeating.sfgate.com/health-benefits-triticale-3759.html; 2020-06-16;
- Rania Agil, Farah Hosseinian; "Dual Functionality of Triticale as a Novel Dietary Source of Prebiotics with Antioxidant Activity in Fermented Dairy Products"; Plant Foods Hum Nutr (2012), Springer 2012; 2020-06-16;
- Triticale Elke K. Arendt, Emanuele Zannini; "Cereal Grains for the Food and Beverage Industries"; Elsevier 2013;
- Encyclopedia of Food Grains (Second Edition); "THE WORLD OF FOOD GRAINS” B.J. Furman"; Elsevier 2016;
- „Food uses of triticale” R.J. Peña, FAO; "Food uses of triticale"; https://www.fao.org/tempref/docrep/fao/009/Y5553E/Y5553E01.pdf; 2020-06-16;





