Najdziwniejsze warzywa na świecie
Istnieje wiele wspaniałych i dziwacznych warzyw, więc jeśli chcesz urozmaicić swoją dietę, dlaczego ich nie spróbować? Część wygląda dość nietypowo, a inne nietypowo smakują. Oto 10 najdziwniejszych warzyw na świecie!
Romanesco
Jak sama nazwa wskazuje, brokuły romanesco pochodzą z Włoch i znane są również jako kalafior rzymski, Broccolo Romanesco lub kalafior rzymski. Na uwagę zasługuje nie tylko intrygująca geometria tego warzywa, lecz także szereg prozdrowotnych właściwości, które kryją w sobie jego zielone różyczki. Bogaty w witaminę C, witaminę K i błonnik pokarmowy, romanesco ma nieco orzechowy i łagodnie słodki smak, może być spożywany zarówno na surowo, jak i po ugotowaniu. Romanesco stanowi świetną propozycję kulinarną dla tych, którym zależy nie tylko na delikatnym smaku kalafiora, lecz także oryginalnym udekorowaniu dania. Kalafior zielony sprawdzi się idealnie do różnego rodzaju zapiekanek, kaszy, pizzy i sałatek.
Szczawik bulwiasty (oca)
Czy to imbir? Czy to może kurkuma? A może ziemniak? Nie do końca.To korzeniowe warzywo nazywa się oca i jest bardzo podobne do imbiru, kurkumy i ziemniaka. Aby jeszcze bardziej zagmatwać sytuację, oca występuje pod różnymi nazwami, takimi jak szczawik bulwiasty, uqa, cubio czy nowozelandzki pochrzyn. Szczawik bulwiasty czyli oca dotarł do Nowej Zelandii na początku XIX wieku, gdzie szybko zyskała przydomek „nowozelandzkiego batata” ze względu na swoją ogromną popularność. Oca jest również naturalna dla Ameryki Południowej. Oca jest pełna witaminy C, żelaza i potasu, a także może być wykorzystywana na wiele sposobów kulinarnych, jak inne warzywa korzeniowe.
Pastorał paproci
To zielone warzywo nazywane pastorałem (kształt spirali przypomina główkę skrzypiec) jest odżywczym cudem. Pastorał jest dobrym źródłem błonnika, witamin, minerałów, kwasów tłuszczowych omega 3 i antyoksydantów. Paprocie, głównie pączki liści paproci są od wieków częścią tradycyjnej diety w dużej części północnej Francji, Azji i rdzennych Amerykanów. Małe okno zbiorów odbywa się wiosną, w ciasnym sezonie wegetacyjnym. Skrzypce rosną tak szybko, że muszą być zbierane następnego dnia po wykiełkowaniu, w przeciwnym razie rozwiną w piękne paprocie. Pastorał paproci smakuje podobnie do szparagów i jest łatwy do przyrządzenia. Wystarczy umyć, a następnie usmażyć w maśle i soli, aby uzyskać smaczną, łatwą do przygotowania przekąskę.
Przepękla ogórkowata
Przepękla, czy balsamka ogórkowata (Momordica charantia L.) to zielone warzywo o chropowatej fakturze jest najbardziej podobne do zielonego kabaczka. Charakterystyczna skórka jest wypełniona chininą, substancją, która nadaje przepękli charakterystyczny gorzki smak. Choć niektórzy lubią gorzki smak, szczególnie ci, którzy uwielbiają pakistańskie jedzenie, gorycz można złagodzić, gotując Momordica charantia z brązowym cukrem. Często można spotkać to dziwnie wyglądające warzywo gotowane z innymi warzywami w stir fry lub podrzucane z jagnięciną lub koziną. Przepękla, dzięki swojej elastyczności smakowej, trafiła również do tradycyjnej kuchni chińskiej.
Salsefia (kozibród porolistny)
Popularne zimowe warzywo w czasach wiktoriańskich, wydaje się, że całkowicie wypadło z łask. Niewiele osób wie, co to jest, nie mówiąc już o tym, co z tym zrobić! Salsefia (Tragopogon porrifolius), zwana również salsefią pospolitą, gwiazdą jerozolimską, kozim bobem, ostrygą warzywną, jest dwuletnim warzywem korzeniowym i może być spożywana na surowo lub po ugotowaniu. Występuje w odmianach czarnej i białej i należy do rodziny słonecznikowatych. Znana jest również jako „roślina ostrygowa” ze względu na swój słabo ostrygowy smak (choć na ten temat toczą się pewne dyskusje). To warzywo korzeniowe jest nie tylko jadalne, ale Rzymianie i Grecy używali salsefii ze względu na jej właściwości lecznicze (zwykle w przypadku dolegliwości pęcherzyka żółciowego i wątroby), a Hiszpanie podobno stosowali ją na ukąszenia węży.
Soliród
Soliród to jadalna roślina, która rośnie niemal we wszystkich zakątkach świata. Spotkamy ją w Wielkiej Brytanii, Francji, Ameryce Środkowej, w południowo-wschodniej części Ameryki Północnej oraz Australii. Soliród jest niskokaloryczny, a przy tym to źródło wielu cennych witamin i minerałów oraz błonnika. W jego składzie znajdziemy witaminę A, witaminę E, witaminę C, fosfor, magnez oraz żelazo, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Warto wypróbować go także w swojej kuchni. Soliród często nazywany jest szparagami morskimi. Dawniej w potocznej mowie określano go mianem szparag dla ubogich. W Anglii liście zbierano na początku roku i marynowano lub spożywano w sałatkach z oliwą i octem. Obecnie soliród jest chętnie zjadamy razem z pomidorami, ziemniakami, rybami, owocami morza czy też sałatą. Dzięki swojemu charakterystycznemu słonemu smakowi, soliród nie musi być dodatkowo przyprawiany. Wykorzystuje się go także podczas przygotowania drinków z ginu i toniku.
Korzeń lotosu
Lotos od wieków jest wykorzystywany w tradycyjnej medycynie i kuchni Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Lotos ma tytuł narodowego kwiatu Indii i jest symbolem czystości w tradycjach buddyjskich i hinduistycznych. Większość z nas zna lotos z jego właściwości dekoracyjnych, ale niewiele osób wie, że można go także spożywać. Ta roślina wodna jest prawie całkowicie jadalna, od kwiatów, przez nasiona, po korzenie. Korzeń lotosu jest powszechny w kuchni azjatyckiej i nadaje delikatną chrupkość potrawom stir fry i zupom. Korzeń lotosu jest bogaty w kilka witamin i minerałów, a jednocześnie jest zdrowym źródłem węglowodanów i błonnika. Jest wolny od tłuszczu i cholesterolu. Pokrojony w plastry korzeń lotosu tworzy kształt płatka śniegu, dzięki czemu doskonale nadaje się do dekoracji.
Trukwa ostrokątna
Trukwa ostrokątna (Luffa acutangula) jest szeroko uprawianą rośliną z rodziny Cucurbitaceae. Spotkamy ją w całej Azji i Stanach Zjednoczonych i Afryce. Owoc Luffa acutangula jest gładko cylindryczny i ma około 61 cm długości i 7,6 cm średnicy. Owoce mają cienką i gładką zieloną skórkę, biały miąższ i gładkie, czarne, płasko jajowate nasiona o długości 1-12 cm, skoncentrowane w pobliżu jego jądra. W smaku owoce przypominają cukinię. Owoc Luffa zawiera różne przeciwutleniacze, minerały, witaminy, składniki odżywcze i lipidy. Wszystkie części rośliny Luffa posiadają właściwości lecznicze. Owoc Luffa jest używany do gotowania, jak również do leczenia różnych dolegliwości zdrowotnych. Jest pomocny w obniżaniu poziomu cukru we krwi, zaparciach, utracie wagi i hipoglikemii, wzmacnia układ odpornościowy, odchudza i odtruwa organizm. Pąki, kwiaty i młode owoce są spożywane jako okra lub kabaczek po ugotowaniu.
Ulluco
Ulluco naukowo znane jako Ullucus tuberosus jest jedną z najważniejszych gospodarczo i szeroko uprawianych roślin w Ameryce Południowej. Roślina ta występuje w Peru, Boliwii, Ekwadorze, a w mniejszym stopniu w Kolumbii, Wenezueli, Argentynie i Chile. Jest to dominująca roślina korzeniowa w wielu wysokogórskich rejonach Andów. Pierwotnie uprawiana jako warzywo korzeniowe, a następnie jako warzywo liściaste. Ulluco jest głównym składnikiem wielu południowoamerykańskich potraw. Bulwy różnią się kształtem (cylindryczne, owalne, kuliste) i kolorem (białe, żółte, różowe, pomarańczowe, czerwone lub z czerwonymi plamkami na żółtym tle). Ulluco jest dobrym źródłem węglowodanów. Jest bogate w witaminę C, zawiera jej ponad dwa więcej niż ziemniak. Kolory ulluco są wynikiem wysokiego stężenia wielu różnych betalain: pigmentów, które znajdują się również w burakach i które wydają się mieć działanie przeciwutleniające. Ma śliski, wilgotny miąższ, lekko chrupiący, o konsystencji i smaku przypominającym buraki. Kanarkowo-żółte odmiany, często nakrapiane fuksjowymi plamkami, są popularne w Peru ze względu na ich nietypowy kolor.
Kłębian kątowaty
Duży bulwiasty korzeń pochodzący z Afryki Południowej i Meksyku, charakteryzuje się białym, kruchym miąższem pokrytym niejadalną jasnobrązową lub szarą skórką. Jego miąższ jest soczysty i chrupiący, o lekko słodkim i orzechowym smaku. Niektórzy uważają, że smakuje jak skrzyżowanie ziemniaka z gruszką. Inni porównują go do kasztana wodnego. Inne nazwy dla kłębiana kątowatego to meksykański ziemniak, meksykański kasztan wodny i chińska rzepa. Większość jego kalorii pochodzi z węglowodanów. Reszta pochodzi z bardzo małych ilości białka i tłuszczu. Kłębian kątowaty zawiera wiele ważnych witamin i minerałów, a także znaczną ilość błonnika. Może być spożywany na surowo lub gotowany i wykorzystywany w wielu różnych potrawach. Po usunięciu twardej, brązowawej skórki, biały miąższ można pokroić w plastry lub kostkę.
- “https://www.cultivariable.com/instructions/andean-roots-tubers/how-to-grow-ulluco/”; data dostępu: 2021-09-16;
- “https://parade.com/250649/linzlowe/what-the-heck-is-salsify-and-how-do-you-cook-it/”; data dostępu: 2021-09-16;
- “https://www.dailyforest.com/fitness-and-health/11-of-the-worlds-strangest-vegetables”; data dostępu: 2021-09-15;
- “https://www.healthyfoodtribe.com/weird-vegetables/”; data dostępu: 2021-09-15;
fajny artykuł :) pozdrawiam
zgadzam się całkowicie!