Groch jest dobrze znany i powszechny w każdej europejskiej kuchni, a także na Bliskim Wschodzie, w Indiach i Chinach. Na stołach możemy spotkać groch w dwóch wersjach – niedojrzałej zielonej oraz w pełni dojrzałej, żółtej. Kupując groch, miejmy jednak na uwadze nie tylko jego walory smakowe!
Grochówka na brak sił
Prawdziwa, wojskowa i tradycyjna grochówka jest pożywna i kaloryczna. Poza głównym składnikiem, czyli grochem, powinny się w niej znaleźć kiełbasa lub boczek, ziemniaki i włoszczyzna. Bardzo często przyrządza się ją na wędzonych żeberkach. Oczywiście nie jest to jedyna słuszna wersja grochówki. Można ją podać również w wersji wegetariańskiej, a wędzone mięso zastąpić wędzoną śliwką.
Groch zwyczajny (Pisum sativum L.) to pnąca roślina jednoroczna, zasilająca szeregi rodziny bobowatych. Liczy kilkanaście odmian, które dzieli się na dwie podstawowe grupy. Pierwszą z nich jest groch siewny cukrowy, drugą groch siewny łuskowy. Cechą charakterystyczną tego drugiego jest obecność wyściółki pergaminowej w strąkach. Groszek cukrowy jej natomiast nie posiada i może być spożywany w całości, razem ze strąkami. Groszek zielony za to – najczęściej spożywany jako konserwowy – to nic innego jak groch łuskowy w fazie zielonej. W naszej kuchni chętnie dodajemy go do sałatek, jaj, mięs, sosów. Jest wdzięcznym warzywem dekoracyjnym. Lubimy łączyć jego soczystą zieleń z karotenem zawartym w marchwi. Bardzo smaczna i odżywcza jest również dojrzała wersja grochu, choć wizualnie pozostaje mniej atrakcyjna. Niegdyś to ona właśnie dominowała stoły biedniejszej ludności, z kolei groszek zielony królował na ucztach arystokracji. Dziś doceniamy już obydwa typy groszku, a najlepszym dowodem na to jest niezastąpiona i uwielbiana przez wielu grochówka!
Groch jest jednym z najstarszych warzyw uprawianych przez człowieka. Znano go już 7 tys. lat p.n.e., a przynajmniej na to właśnie wskazują odkryte dotychczas pozostałości po pradawnych osadach ludzkich. Groch zwyczajny jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem grochu. Rośnie przede wszystkim w strefie umiarkowanej, głównie jako roślina uprawna, ale pojawia się też dziko, porastając nieużytki.
Groszek w uprawie
Groch trafił do Europy z terenów Bliskiego Wschodu, podobnie zresztą jak pozostałe rośliny strączkowe, do których się zalicza – ciecierzyca, fasola, soja czy bób. Jest łatwy w uprawie i przetwarzaniu. Możemy uzyskać go w warunkach domowych, zapewniając mu niezajmowane wcześniej, widne (ale nie nazbyt silnie nasłonecznione) stanowisko i żyzną, dość dobrze nawodnioną glebę. Jeśli mamy zamiar uprawiać roślinę stricte w celu pozyskania zielonego groszku, musimy szczególnie postarać się o dobre warunki dla jej rozwoju. Ważne jest też rozpoczęcie siewu odpowiednio wcześnie, najlepiej już w marcu. Groch zasiany później skupi się na wydawaniu kwiatów, plon za to będzie mało owocny. Skutkiem tego zamiast bogatych w białko i błonnik nasionek, otrzymamy jedynie piękne kwiecie w kolorze białym, żółtym, fioletowym lub czerwono-różowym.
Wysuszony groch. fot. pixabay.com
Groszek zielony – zdrowie zamknięte w kulce
Groszek cukrowy – uprawa, odmiany i właściwości
