Fizjologia
Serce płazów bezogonowych składa się z lewego i prawego przedsionka oraz z jednej komory w której krew żylna z tętniczą częściowo się miesza. U kijanek układ krwionośny przypomina ten występujący u ryb. Posiadają serce o dwóch jamach które pompuje krew przez skrzela skąd pobierany jest tlen. Osobniki dorosłe tracą skrzela a ich wymiana gazowa odbywa się przez płuca a także przez skórę oraz błonę śluzową jamy gębowo-gardzielowej. Płazy posiadają kloakę (stek) czyli ujście trzech układów: moczowego, pokarmowego oraz rozrodczego. Nie posiadają narządów kopulacyjnych.

Zmysły
Wiodącym zmysłem u bezogonowych jest wzrok. Płazy te mają dobrze rozwinięte oczy które zazwyczaj są duże i wystające z oczodołów co pozwala na szersze pole widzenia które jest ograniczone poprzez brak ruchów obrotowych głowy. Oczy zaopatrzone w trzy powieki: górną która jest nieruchoma, dolną oraz przezroczystą migotkę. Kształt źrenic może być różny i często mówi o przynależności do danej gromady. Niektóre gatunki posiadają dodatkowy narząd reagujący na światło w postaci jasnej plamki na czubku głowy. Poza podstawowym narządem węchu płazy bezogonowe posiadają narząd przylemieszowy który funkcjonuje na podobnej zasadzie. Samice zazwyczaj są nieme natomiast samce wydają przeróżne głosy, szczególnie w okresie godowym. W związku z tym słuch odgrywa ważną rolę w poszukiwaniu partnera oraz w dbaniu o terytorium. Dźwięki odbierane są przez błonę bębenkową, następnie przez kostkę słuchową przekazywane do ucha wewnętrznego. U niektórych gatunków błona ukryta jest pod skórą. Samce wydają odgłosy przy użyciu znajdujących się po bokach głowy rezonatorów – uchyłków jamy gębowo-gardzielowej.

Rozmnażanie
U większości gatunków występuje dymorfizm płciowy szczególnie widoczny podczas przybierania barw godowych oraz modzeli godowych na palcach przednich kończyn. Samce posiadają rezonatory – worki dzięki którym potrafią wydawać donośne dźwięki, charakterystyczne dla danego gatunku. Poza kilkoma przypadkami zapłodnienie odbywa się zewnętrznie. Samiec łączy się z samicą w uścisku – ampleksusie. Chwyta samicę pod pachami, rzadziej za głowę czy w pasie. Para pozostaje w uścisku do momentu zapłodnienia jaj wydalanych przez samicę. Skrzek składane są w skupiskach od kilku do kilkuset jaj na powierzchni wody, przyczepione do podwodnych kamieni lub w wilgotnym miejscu jeśli składowane są na powierzchni. Większość płazów bezogonowych przechodzi stadium larwalne w postaci kijanki. Ten okres może trwać od tygodnia nawet do dwóch lat. Kijanki żyją w wodzie, mają opływowe, owalne ciało i są wyposażone w ogon z dobrze rozwiniętymi płetwami. Obecność skrzeli pozwala nie tylko oddychać pod wodą ale również filtrować wodę z drobnych cząstek pokarmowych które stanowią uzupełnienie diety.

U niektórych gatunków stadium larwalne jest pomijane i następuje rozwój bezpośredni do formy dorosłej. Jaja tych płazów są składane w wilgotnych miejscach i pozostają pod opieką jednego z rodziców, najczęściej samca. W Portoryko oraz w Afryce zachodniej występują ropuchy żyworodne. Jaja dojrzewają wewnątrz jajowodów samicy i przeobrażają się bezpośrednio do formy dorosłej. U płazów bezogonowych występują również ciekawe rodzaje opieki rodzicielskiej. Samce żaby Darwina Rhinoderma darwinii oraz Rhinoderma rafum przetrzymują dojrzewające kijanki w worku głosowym, samice rzekotek torbowych z rodzaju Gastrotheca mają torbę lęgową na grzbiecie a australijskie żaby gęborodne z rodzaju Rheobatrachus rozwijają się w żołądku samicy.

Niezwykłym przypadkiem jest grzbietoród amerykański Pipa pipa u którego występuje jajożyworodność pozamaciczna. Samiec grzbietoroda po zapłodnieniu jaj umieszcza je na grzbiecie samicy. Po kilku dniach zagłębiają się one w gąbczastej tkance i dojrzewają w powstałych kieszeniach skórnych. Przechodzą tam również stadium larwalne a ciało samicy opuszczają dopiero po przeobrażeniu.

Pożywienie
Płazy bezogonowe są mięsożerne. Posiadają język przystosowany do łapania zdobyczy, często pomagają sobie przednimi łapami. Żywią się przeróżnymi małymi zwierzętami - głównie owadami, innymi stawonogami oraz dżdżownicami. Większe gatunki polują na inne kręgowce a występująca w Ameryce Północnej żaba rycząca Rana catesabiana potrafi łapać ptaki i myszy a także małe żółwie i ryby. Kijanki zazwyczaj są roślinożerne z wyjątkiem nielicznych które chwytają małe bezkręgowce oraz inne kijanki. Bezogonowe mają bardzo wielu naturalnych wrogów zarówno w wodzie jak i na lądzie. Polują na nie węże, czaple, nietoperze, ryby, żółwie a nawet tarantule.