Definicja pojęcia:

łańcuch pokarmowy

Łańcuch pokarmowy – inaczej łańcuch troficzny (od greckiego trophe - pożywienie). Łańcuch pokarmowy jest to szereg organizmów występujących w danej biocenozie, w którym każdy gatunek stanowi kolejne ogniwo. Kolejność ogniw powstaje na podstawie zależności pokarmowych pomiędzy danymi gatunkami – każde poprzednie ogniwo stanowi pożywienie kolejnego. Łańcuch pokarmowy najczęściej składa się z 4-5 ogniw, rzadko występuje ich więcej niż 10.

Istnieją trzy rodzaje łańcuchów pokarmowych:

łańcuch spasania,
łańcuch detrytusowy,
łańcuch pasożytów.

Zależności troficzne są podstawą funkcjonowania ekosystemu poprzez napędzanie obiegu materii oraz przepływu energii zawartej w zjadanych kolejno organizmach.

Każdy łańcuch troficzny składa się z:

Producentami są najczęściej rośliny ale też bakterie, glony, niektóre pierwotniaki. To organizmy które potrafią wytworzyć związki organiczne (węglowodany, tłuszcze, białka) ze związków nieorganicznych (związki węgla, związki azotu, woda) przy użyciu energii. Taki sposób odżywiania to autotrofizm czyli samożywność. Ze względu na wykorzystywaną energię organizmy dzielimy na fotoautotrofy – korzystające z energii świetlnej w procesie fotosyntezy oraz chemoautotrofy – wykorzystujące energię chemiczną pozyskaną z utleniania związków nieorganicznych.

Konsumenci stanowią kolejny poziom troficzny. To zwierzęta roślinożerne, drapieżne (żywiący się innymi zwierzętami) lub wszystkożerne. Ze względu na pożywienie, konsumenci dzielą się na rzędy. Konsumentami pierwszego rzędu będą roślinożercy a drugiego i trzeciego drapieżniki. Polifagi, czyli zwierzęta wszystkożerne, mogą być zarówno konsumentem pierwszego, drugiego jak i wyższych rzędów. W zależności od tego czym się w danej chwili żywią. Niekiedy detrytusożercy też są zaliczani do konsumentów.