Wyciąg z jemioły – właściwości, działanie i zastosowanie wyciągu z jemioły
Jemioła powszechnie uważana jest za zwykły pasożyt, który żerując na drzewach nie dając nic w zamian, ale jednocześnie nie szkodząc im. W niektórych kręgach kulturowych przypisywano jej niemal właściwości mistyczne – miała chronić przed ogniem i chorobą, zapewniać szczęście w małżeństwie oraz przynosić powodzenie. Jemioła kojarzona jest także ze świętami Bożego Narodzenia, a konkretniej z pocałunkiem pod jej gałązką, który ma nam zapewnić szczęście w miłości. W rzeczywistości nie tyle sama jemioła, co powstały z niej wyciąg, ma zaskakująco pozytywne właściwości.
Garść faktów o jemiole
Jemioła najczęściej występuje na topolach, brzozach, sosnach, nieco rzadziej na dębach, jodłach, jabłoniach, śliwach, głogach, świerkach i jarząbach. Późną jesienią i na początku zimy, na końcówkach pędów jemioły dojrzewają kuliste owoce wielkości grochu, o białym zabarwieniu. Są wypełnione kleistą mazią, która przywiera do ptasich piór i w ten sposób przenoszone są nasiona jemioły z drzewa na inne drzewo. Mimo to, że zarówno jej jagody, jaki i sama roślina uchodzą za trujące, to jednak odnotowano niewiele skutków ubocznych związanych z użyciem wyciągu z jemioły.
Sposób wzrostu jemioły jest interesujący – łodyga i liście tworzą okrągły krzew, który rozrasta się nie biorąc pod uwagę relacji wobec ziemi i słońca. Poza tym jest zielona przez cały rok i nie gubi liści w zimie, tym samym pory roku nie mają dla niej znaczenia. Mimo, iż żeruje na drzewach, jemioła nie szkodzi swojemu żywicielowi. Co więcej, gdy usunie się ją z chorego żywiciela, drzewo umiera. Jemioła rodzi się z przesadnych eterycznych sił drzewa. Jest to zatem obustronna współpraca: jemioła potrzebuje drzewa, ale drzewo również potrzebuje jemioły.
Składniki oraz ich skład chemiczny, jakie posiada w sobie jemioła zależą od drzewa, na którym żeruje. Lektyny, polisacharydy, alkohole cukrowe, aminokwasy, awonoidy, tosterole, peptydy to najcenniejsze elementy jemioły. Ale ten bogaty zestaw cennych substancji sprawia, że jemioła posiada różnorodne właściwości. Najcenniejszymi substancjami leczniczymi u tej rośliny są: flawonoidy (m.in. pochodne kwercetyny), kwasy oleanolowy, ursolowy, betulinowy – o właściwościach przeciwrakowych (z grupy trójterpenów), alkohole cukrowe, fitosterole, polisacharydy (o aktywności immunotropowej) oraz składniki mineralne, takie jak cynk, potas i wapń.
W Europie jemiołę stosowano jako lek na wiele dolegliwości. Od setek lat celtyccy kapłani znali jej moc i używali jej do uzdrawiania ludzi. Uważali ją za panaceum na wszystkie schorzenia. W średniowieczu stosowano ją w leczeniu między innymi epilepsji, nadciśnienia, astmy, depresji czy zaburzeń snu.
W Japonii natomiast walczono z niepłodnością u kobiet, przyrządzając z niej lek. Jednak dopiero na przełomie XIX i XX wieku austriacki filozof i twórca medycyny antropozoficznej Rudolf Steiner przedstawił światu wyciag z jemioły jako potężne narzędzie w leczeniu raka. Po wnikliwej analizie, wysnuł wniosek, że jest to idealna roślina do leczenia nowotworów.
W naszym kręgu kulturowym jemioła kojarzy się głównie z tradycjami świąt Bożego Narodzenia i z całowaniem pod zawieszonymi na suficie gałązkami. Ten obyczaj przywędrował do nas z Wielkiej Brytanii. Legenda mówi, że kobiety, które odmówią pocałunku, czeka los starej panny.
Jednak jemioła ma jeszcze głębszą symbolikę. Gałązki powieszone nad piecem kuchennym czy kominkiem mają chronić przed pożarem i piorunami. Stroik z jemioły wiszący nad stołem ma zapewnić domownikom szczęśliwe i dostatnie życie. A życzenia składane w jego pobliżu mają się spełnić. Jest to też dobre miejsce, by zakończyć rodzinne kłótnie.
Medycyna antropozoficzna – co to takiego? Twórcą medycyny antropozoficznej jest wspomniany wcześniej Rudolf Steiner (1861-1925) – austriacki filozof i mistyk. Ta szkoła duchowa, która powstała w Niemczech na początku ubiegłego wieku, a jej głównym zamierzeniem jest zrozumienie i przemiana istoty ludzkiej. Światopogląd antropozoficzny nie postrzega człowieka tylko i wyłącznie jako byt fizyczny, ale przede wszystkim skupia się na jego wielowymiarowości oraz zależności od sfery duchowej i psychicznej. Medycyna antropozoficzna czerpie nie tylko z osiągnięć nauki oraz medycyny akademickiej, ale uzupełnia je między innymi, o homeopatię, fitoterapię, arteterapię oraz wszelkie formy pracy z ciałem. Dla lekarza antropozoficznego choroba nigdy nie skupia się tylko na sferze fizycznej, a pacjent postrzegany jest jako jedność ciała, duszy i ducha. Celem tego typu leczenia jest przywrócenie harmonii pomiędzy różnymi aspektami istoty ludzkiej, zaburzonej przez chorobę. |
Leczenie wyciągiem z jemioły
Ziele jemioły od dawna było używane w medycynie naturalnej. Uważa się, że roślina ta ma doskonały wpływ na układ krążenia. Obniża ciśnienie krwi, rozszerza naczynia krwionośne i pozytywnie oddziałuje na stan serca. Substancje medyczne zawierające wyciąg z jemioły stosowane są w leczeniu chorób takich jak miażdżyca, nadciśnienie czy inne schorzenia serca. Jemioła wzmacnia układ odpornościowy człowieka, a jednocześnie niszczy komórki nowotworowe. Co więcej, jemioła działa moczopędnie, uspokajająco i może być stosowana w celu złagodzenia dolegliwości związanych z procesem menopauzy. Czasami bywa używana przy zaburzeniach miesiączkowania oraz silnych krwotokach z nosa.
Pomimo wielu zalet wyciągu z jemioły, należy jednak uważać z jej stosowaniem. Jest to roślina trująca, której przedawkowanie może mieć nieprzyjemne skutki uboczne. Działania niepożądane związane z nadmiarem stosowania jemioły to przede wszystkim wymioty, biegunki i drgawki.
Wyciąg z jemioły to recepta na raka?
Przeprowadzono wiele badań klinicznych, które dotyczyły zastosowania preparatów z jemioły w onkologii. Naukowcy wykazali, że osoby zmagające się z nowotworami, regularnie przyjmujące w zastrzykach wyciąg z jemioły dodatkowo – poza konwencjonalnym leczeniem medycznym – żyły średnio o 40% dłużej, niż osoby stosujące wyłącznie tradycyjne metody walki z chorobą. Badacze udowodnili, że jemioła pomaga przeciwdziałać uciążliwym skutkom ubocznym leków stosowanych w chemioterapii. Wykazali między innymi, że ekstrakt z jemioły podwoił aktywność zdrowych komórek układu immunologicznego oraz zwiększył poziom cytokin przeciwnowotworowych.
Dlaczego zatem wyciąg jemioły nie jest stosowany powszechnie w medycynie? Dużym problemem jest ich ograniczona dostępność. Wyciąg z jemioły osiągalny jest przede wszystkim w Szwajcarii, Holandii i Wielkiej Brytanii. Podobno nawet 60 procent niemieckich pacjentów z rakiem otrzymuje zastrzyki z wyciągiem z jemioły jako formę leczenia wspomagającego, łagodzącego objawy nowotworów i poprawiającego komfort funkcjonowania pacjentów. Niestety w Polsce takie preparaty są trudno dostępne, a NFZ nie przewiduje tego typu refundacji.
U pacjentów ze zdiagnozowanym nowotworem, którzy stosują wyciąg z jemioły zaobserwowali ogólną poprawę samopoczucia oraz zmniejszenie bólu, nieznaczny wzrost temperatury ciała, korzystne zmiany w statusie immunologicznym oraz miejscową reakcję zapalną. Jeśli chodzi o korzyści psychiczne najczęściej cechują się one ogólną poprawą samopoczucia, wzmożonym apetytem (a w konsekwencji wzrostem wagi ciała), normalizacją snu, zwiększoną produktywnością, większym optymizmem i zadowoleniem z życia, lepszą integracją społeczną oraz zmniejszeniem bólu, a wiąże się to z możliwością całkowitej eliminacji lub redukcji środków przeciwbólowych. |
Jak samodzielnie przygotować wyciągi z jemioły?
Jemioła jest składnikiem wielu leków, ale w domowym zaciszu możemy również sami przygotować lekarstwa przy wykorzystaniu tej rośliny. Potrzebne nam będą liście i łodygi jemioły, ale pozbawione owoców. Najlepiej zbierać je między grudniem a marcem. Liście i łodyżki należy ususzyć, a następnie używać ich do przygotowania leczniczych naparów.
Poniżej dwa proste przepisy:
Macerat z jemioły
Jedną łyżkę rozdrobnionego ziela zalewamy szklanką przegotowanej letniej wody, a następnie odstawiamy na około 30–60 minut. Po tym czasie przecedzamy i odciskajmy ziele. Powstały wywar należy pić 2–3 razy dziennie po 1/3 szklanki. Dzięki temu skutecznie obniżymy i wyregulujemy ciśnienie krwi, złagodzimy nadpobudliwość i rozdrażnienie występujące w okresie menopauzy.
Odwar z jemioły
Garść ziela zalewamy 2 szklankami wody i powoli podgrzewamy, ale nie można dopuścić do zagotowania! Przykrywamy i podgrzewamy jeszcze przez kolejne 5 minut, utrzymując w stanie prawie wrzenia, a następnie przecedzamy. Taki odwar z jemioły najlepiej stosować do nasiadówek jako wspomaganie w leczeniu upławów i stanów zapalnych narządów płciowych.
Jemioła – pozytywny pasożyt
Niestety w naszym kraju nie mamy możliwości korzystania z dobrodziejstw, jakie posiada jemioła. Możemy jedynie sami wytworzyć preparat przypominający ten, który pomaga w walce z chorobami nowotworowymi. Jednak wiedząc o niezwykłych i zaskakujących właściwościach tej rośliny, pamiętajmy, że to nie wcale taki szkodliwy pasożyt. Jego obecność w naturze może przynieść wiele korzyści dla naszego życia i zdrowia.
- https://oxymedica.pl/ekstrakt-jemioly-leczeniu-nowotworow/; 2018-08-09;
- https://www.odkrywamyzakryte.com/ekstrakt-z-jemioly/; 2018-08-09;
- https://www.lekinatury.pl/pl/ziola/jemiola-pospolita.html; 2018-08-09;
- https://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/jemiola-wlasciwosci-lecznicze-i-dzialanie-jemioly-pospolitej_42147.html; 2018-08-09;
- https://portal.abczdrowie.pl/wlasciwosci-lecznicze-jemioly; 2018-08-09;
Jemioła w botanice jest sklasyfikowana jako półpasożyt! Naprawdę jest mniej niż półpasożytem. Dlaczego? Ano dlatego,że ma bardzo duży nadmiar produktów fotosyntezy, które oddaje do drzewa, a pobiera produkty, które drzewo pobiera przez korzenie!!! Chciałbym jeszcze dodać, że na jabłoniach występuje bardzo często!
Bardzo dobry artykuł ja polecam z firmy krab